S. BONAVENTURA: Legenda Maior S. Francisci Assisiensis et eiusdem Legenda Minor (1941)
Incipiunt quaedam de Miraculis ipsius post mortem osteosis
188 . S. BONAVENTURA. in c 152 Nocte vero quadam, cum disponeret sibi divina misericordia misereri, salutaris fulgore lucis superillustrata divinitus, vidit beatum Franeiseum super solium sedere sublime, ante quem prostrata, sanitatem suppliciter exposcebat. Illo vero nondum favente preeibus, firma v i t mulier votum, promittens pro Dei amore ac Sancti petentibus, donee haberet, eleeinosynam non negare. Illico Sanctus pactum recognovit, quod olim cum Domino simile fecerat \ et signans eam crucis signaculo, * 153 integram sibi restituit sanitatem. — * A consimili passione * 154 puellam quam dam de Nursia 2 et * filium cuiusdam nobilis viri et alios quosdam relatione veridica compertum est Sanctum Dei Franeiseum misericorditer liberasse. 150 4. Petrus de Fulginio ad visitanda limina beati Mi" ic 137 chaelis 3 quodam tempore ' pergens ', dum minus reverenter peregrinationem peregit, fontis cuiusdam aquam 'degustans', a daemoni bus est invasus. Et exinde per tres annos obsessus, discerpebatur in corpore, pessima loquens et horren da praetendens ; habens tarnen aliquando lucida intervalla, beati viri virtutem, quam efficacem audierat ad effuganclas aéreas potestates, humiliter requisivit et ' ad ' sepulcrum pii Patris accedens, mox ut illud contigit manu, a daemonibus crudeliter eum discerpentibus mirifice liberatus fuit. — * i5i * Simili etiam modo mulieri cuidam de N a r n i o habenti daemonium misericordia Francisci subvenit et aliis pluribus, quarum 4 vexationum angustias et curationum modos longum esset per singula enarrare. 147 5. Vir quidam, nomine Bonushomo de civitate Fani 5, paralyticus et leprosus, ad ecclesiam beati Francisci a parentibus deportatus, utriusque morbi plenam consecutus est sani* 146 tatem. — * Sed et alius iuvenis quidam, Atto nomine, de 1 Supra in Vita, I, 1, I. 15 sqq. 2 «Norcia » in Umbria. 3 In Monte Gargano; cf. Vitam, XIV, 6; Mirac., VII, 5 4 Cf. I Cel., 138. 5 «Fano» in Marchia Anconitana, ubi etiam sequens oppidum ; cf. in Vila, IV, 9; Mirac., III, 7.
