Haan, Ludovicus: Jena Hungarica, sive memoria Hungarorum a tribus proximis saeculis Academiae Jenensi adscriptorum. Gyula 1858.

PERIODUS SECUNDA ab A. 1671–1780

42 laeum reformationis celebrarent, edidit: „Sopronyi piros tyuk- mony, melyben a római apostoli pápisták igaz öröme és remény­sége be rekesztettnek, Cassoviac 1719. An. 1712. Nicol. Richthauser, eques Hung. Joh. Mi 11 et er, iglov. Medica et pharmaceutica studia trac­tavit eademque Kesmarkini praxi confirmavit, pluribusque disser­tationibus magnum Belium in concinnando magno geographico opere adiuvit. Valaszky eius 1. c. pag. 274 et 319 meminit. Andr. Brtoss, Neosol. Mich. Veisz, Neosol. Joach. Crundi, Neosol. Michael Pesch ko, Neosol. Natus a. 1688. d. 1-a Dec. Melioribus litteris imbutus est in patria, dein Halis et Jenae. Re­dux integro septennio privatum egit informatorem usque dum an. 1721. muneri Subrectoris in Gymnasio posoniensi admoveretur, cui magna cum nominis laude praefuit usque ad an. 1757, cujus die 22-a Oct. placide obdormivit. Erat vir sedulus, doctus, pius, liberalis quod vel eo testatus est, quod amplam suam bibliothe­cam gymnasio posoniensi moriturus legaverit. Julius Maschgo, i Ferd. Leop. Maschgo ) cremnicz­Paulus Aldásy, poltariensis ex CottuNeogradiensi, vulgo Benedicti adpellatus. Rosnaviae et Eperiessini didicit. Hic post­quam classi syntaxistarum praefuisset, sumlibus Collegii eperi- essiensis adiit Jenám et Altorfium. Redux osgyanense et csetne- kiense Gymnasium aliquandiu regebat, postea vero an. 1740GÖ- möriensium pastor factus, mox ad Lest, hinc vero ad Esztergár migravit, ubi edito scripto quodam indifferentismum redolente, statione exturbatus fuit. Resipiscens factus est osgyanensium VDMinister. An. 1713. Sigism. Wilh. Ivochlates, Cassov. An. 1714. Jacob. Eisenblaser, Leutschov. Joh. Christoph. Poch, Sempron. An. 1715. Emer. Izdenczy, Eperiess. Sam. Hellner, kesmark. Jactis in patria litterarum fun­damentis, easdem postea didicit Schemniczii et Carponae. Post

Next

/
Oldalképek
Tartalom