Fabó András: A magyar- és erdélyországi mind a két vallású evangelikusok okmánytára (Pest, 1869)

Okmányok

144

asticis , praefigeres, quo Polyanium descenderes, ubi tecum de iis omnibus, de quibus te pio zelo quodam solicitări video, colloqui possem. Nunc denuo per oblatam hanc scribendi occasionem te iterum rogo, me de tua mente certiorem facias et diem significes. Equos equidem ad pascua emisi, sed ut mihi ipsi, ita nec jumentis parcendum, ubi ecclesiarum necessitas postulat, constitui. Ego cum meis .valeo, te similiter valere cupio. Datum Veszprémii ^ nov. V 161K. Quo maturius eo melius par chirothecarum aestivalium a domino Basilio impetrato , quod involutum papyro ad me deferri cures diligenter, rogo, pretium a te, cum ex Polyan reversus fueris, se accepturum credat. Iterum vale, imo, dum vives, vale. Tuus sine dolo Stephanus Patliainus. '2# T,

(Másolatból, Acta religionaria protestantium in Hungária tom. III. a némzeti mu

zeumban.)

83.

Pathai István levele Kanizsai Pálfi Jánoshoz: Veszprém, nov.

23. 1615..

(Epistola Stephani Pathai ad Joannem Pálfi Canisaeum; 23. nov. 1615..)

S. P. D. Accepi, fili gratissime, literas domini Zegedn, eo, quo vaticinatus fueras, foetu gravescet fratris mei Gregorii, tuis miro humanitatis et charitatis sale bellissime conditis adjunctas. Quid hoc officii munere jucundius ? quid fasce hoc literarum tuarum gratius afferri potuisset ? Nihil. Nostri Seraphini theses ab ipso dicatas, a te missas, animo, ut decet, charitatis pleno amplector. Orandus deus, ut plures, conservato hoc, subinde nostris ecclesiis donet tales, per quos inimicos crucis Christi, e sublimi sua statione, in qua erectis tristis adversus veritatem garriunt, potenter deturbet, cum magna et evidenti sui nominis et gloriae laude. Tu testis es, plane mihi, hoc anno'," nihil esse solutum ; quod uni Palotaio , qui tunc vices capitanei obibat, acceptum fero, et doleo non mediocriter, tam incommodo tempore subsidii transmittendi occasionem offerri. Nihilominus alios cum apparatu splendidiore obviam laboranti prodeuntes, quamvis debili et exiguo munere, deo juvante, sequar, aureos illi quinque in testimonium benevolentiae mittam, te commo-