Memoria Basilicae Strigoniensis anno 1856. die 31. augusti (1856)
Eminentissime ac Reverendissime S. R. E. Presbyter Cardinalis, Princeps Primas Repi et Archi-Episcope, Domine Arclii-Praesul Benignissime ! Centum et triginta effluxerunt anni, quibus sacer mons Stri- goniensis, quem inhabitare et manifestatione gloriae suae collustrare Deo complacuit, per infensissimum christiano nomini hostem insessus, lugubre intuentibus praebebat spectaculum. Dolor et luctus exinde in cunctos patriae filios dimanans eo erat acerbior, quo vivacior fuit magnalium Dei, hic condam monstratorum, nulla unquam rerum et temporum vicissitudine abolenda, memoria. Hic quippe primus ille, nunquam satis laudandus Hungarorum Rex et Apostolus Sanctus Stephanus natus, ac ex sacro fonte regenitus, suscepto sceptro, tropaeum Sanctae Crucis defixit, sub quod universum populum suum maximo eius bono coegit et christianis saluberrimis institutionibus communivit. Hic accepit eam gloriosissimae recordationis sponsam Giselam bavaram S. Henrici Germaniae Imperatoris inclyti sororem, quae cum non alia pactione in eas nuptias concedere voluisset, quam si sponsus cum toto populo sacrum Baptisma et per hoc Christum reciperet; tum eo, tum subsequa religiosa cooperatione sua, salubrem illam Hungarorum conversionem plurimum promovit, nec ab ornandis Dei templis unquam cessavit. — Hic stetit condam opus illud angelicum, templum Sanctissima e D e i Genitrici Magnae Hungarorum Dominae et beato Adalberto, Sancti Proto-Regis baptistae et informatori, pie dicatum, tot Apostolicorum Regum devotione cultum, muneribus ornatum, summaque populi religione frequentatum; in cuius fastigio erectam j I i ' £§+.------------------------------------------------------------------------------------------------------—’
