Memoria Basilicae Strigoniensis anno 1856. die 31. augusti (1856)

Dum veneranda Mater, sancta Strigoniensis Ecclesia, inter festivas filiorum suorum ovationes Proto-Basilicae solemnem celebrat Dedicationem, grati non minus ac pii animi deposcit sensus, nomina magnorum Virorum, qui quasi stella matutina in medio nebulae et quasi luna fulserunt in solio Archi-Episcopali, e saeculorum requie in medium proferre, quo sicut ex insignibus eorum meritis exultationi nostrae longe iucundissima accedunt incrementa : ita nostra pia recordatione splendori nominis eorum debite consulatur. Dignum et aequum foret reducere eos e cineribus suis cum plurimis iisque difficillimis curis, quas in commune orthodoxae fidei ac charae Patriae bonum —alius alio modo— a primis incunabulis conditi Archi-Epi- scopatus ad nostram usque aetatem, lubenternon minus, quam studiose impenderunt; — delectaret oculis sistere sudores illos, quibus retroactis saeculis EcclesiamHungaricam, illustrem hanc vineae Domi- I nicae portionem, illustriorem reddiderunt ; — iuvaret gloriosius praedicare vigilantiam, qua avitam fidem custodiverunt, et inter lugubres fidei rixas ac minaces Ottomanicae tyrannidis gurgites sparsas, rabidorum ve luporum faucibus adtritas oves ad unum illud ovile reduxerunt, ex quo solo aditus aeternae felicitatis panditur; — referre opem, quam sanctissimis Ecclesiae catholicae Pontificibus et Apo- stolicis Regibus in promovenda popularium salute adtulerunt; annuntiare eleemosynas, quas orphanis et viduis, omnibus denique egestate pressis larga sane manu distribuerunt; celebrare vim aeris ac studia, quae in promovendas provehendasque scientias ac bonas artes nullo non tempore converterunt; — narrare denique aedes Sacras, i