Memoria Basilicae Strigoniensis anno 1856. die 31. augusti (1856)

*n

—«»> 44 c+—

quas Deo ; nosocomia, quae infirmae humanitati ; monasteria, quae fidei defensoribus tamquam totidem propugnacula, et excubantium pro Domo Dei militum stativa, in variis Regni huius Mariani oris excitarunt, foverunt, protexerunt. Haec omnia hac potissimum die, quae Matri nostrae magna est, meritis ornare laudibus profecto iustum esset ac iucundum. Attamen cuncta eorum facta in haec folia cogere sicut esset opus longe maximum, ita a scopo praesentis scriptionis alienum.

Nostri propositi est dare seriem Archi-Episcoporum Strigonien- sium.

Fit hoc bona Patrum nostrorum venia, qui sicut nullius facundia ambiunt attolli, ita nec quidquam metuunt nostra simplici et ie- iuna narratione exinaniri. Ne tamen, de illis nihil dicendo, Lectoribus taedium adferamus, in adornanda Serie mediam placuit inire viam. De singulis videlicet Archi-Episcopis, quorum nomen oblivioni eripere successit, praeter tempus, quo Strigoniensem Ecclesiam rexerant, nonnulla etiam facta, imprimis ea, quae ad Ecclesiam Strigoniensem tum materialem tum spiritualem studiosius excolendam quodpiam momentum habuerunt, succincta brevitate ita adducemus, ut ea sic nescientibus fiant cognita, ut tamen scientibus non sint onerosa. Saporem prolicient simili in argumento minus versatis, palatum autem caeterorum Lectorum non offendent. His praelibatis iam ad ipsam seriem, fidem documentorum historicorum secuti, transeamus.

«5