Scriptores Ordinis S. Benedicti qui 1750-1880

tum induit in monasterio s. Lamberti in Styria i5. Sept. 1715, ubi vovit stabilitatem 27. Dec. 1716. Absolutis studiis in ipso monasterio suo et celebratis primitiis (2. Oct. 1718) factus est sacrista et praeses congregationum ad s. Lambertum, parochus in Edlschrott (1732—37), praeses congregationum in Cellis B. V., parochus in Scheifling(i 753—56), demum concionator et oeconomus ad Cellas B. V., ubi obiit 9. Dec. 1769 professus et sacerdos iubilaris. Edidit: i. Preces familiares in usum quotidianum sacerdotis religiosi. Styrae, typis Gregorii Menhardt. 1752. 8°. 99 p. Libellus saepius reimpressus est, quia Lambertini hucusque eo utuntur. II. Auserlesene Andacht auf den Geburtsoder Namenstag eines jeden Menschen, bestehend in einer Tagzeit und Litanei, (i. e. Selecta pietatis exercitia in die natali et onomastico cuiusvis hominis.) Steyer, gedruckt bei Gregor Menhardt. 12°. Muchar de Bied et Rangfeld Albertus (Admontensis), natus 22. Nov. 1786 in oppido Tirolensi Lienz pâtre, qui erat c. r. fundorum publicorum administrator, ibidem scholis inferioribus egregie absolutis Graecium in Stiria missus est in philosophia erudiendus; quae studia cum emensus esset maxima cum laude, Admontensi monasterio Benedictinorum exceptus a Gotthardo abbate, illustri litterarum fautore, anno 1808 die 16. Oct. professionem emisit sollemnem. Ubi cum theologicis disciplinis in primis linguis orientalibus praecipuam operam navabat, tum linguas recentiores Italicam, Franco-gallicam et Anglicam cliscebat. Presbyter ornatus 1. Oct. 1809 Deo omnipotenti primam obtulit hostiam. Pro acri, quo erat, litterarum fervore, non contentus scientia vulgari, Viennam ad Aridam, natione Maronitam, tune temporis virum magna eruditione florentem, qui docebat linguam Arabicam, se contulit, ut reconditis litteris se imbueret. Anno 1812 suscepit et munus explanandi s. libros veteris foederis et docendi linguas orientales, i8i3 bibliothecarius et archivarius factus; 1814—18 Graecos scriptores in philosophico instituto monasterii interpretabatur simulque parochiam Hallensern vicarius regebat ad 1

823 ; per quos undecim annos ingentem membranarum, chronicorum, scriptorum multitudinem colligebat, perscrutabatur, excerpebat, qua materia uteretur illis libris historiarum Stiriae scribendis, quibus Ioannes, archidux Stiriae, ille Maecenas virorum doctorum, iam anno 1812 praemium proposuerat. Anno 1823 Graecium vocatus professor supplens librorum sacrorum veteris foederis ; quo munere 1825 dimisso, in philosophica facultate philologiam et aestheticam, doctoris philosophiae dignitate auctus, docebat, decani atque rectoris universitatis Graecensis mu1 nere functus usque ad obitum 1849 6. Iun., febri nervosa correptus. Ille, cui tot tamque gravibus occupato publicis officiis, quidquam temporis reliqui fuisse, vix credideris, nihilominus munia omnia, quae sunt eius, qui est a secretis societatis históriáé Stiriae, privatae rei, strenuus subibat neque deerat iis, qui consulentes eum adibant. Ipse cum Wartingero archivario auctor societatis historicae Stiriae constituendae est habendus, et consilio et re. Iam vero magnae eruditionis et acris ingenii plurima restant exempla in omnibus eius historiarum libris, qui testantur, eum omnibus artibus instructum fuisse, quibus perficiuntur opera, quae aetatem ferunt.