Tóth Péter: A lengyel királyi kancellária Libri Legationum sorozatának magyar vonatkozású iratai II. 1526-1541 (Miskolc, 2003)

ceritas tua, admonendus ne sit litteris nostris dominus Varadiensis episcopus, ut ne ad Turcarum perfidia confugiat, an coniuvandum potius? Hoc si fecerimus, iustam fortasse hominum repraehensionem non effugiemus: cum non minus in vitio sit, qui cum potest, non impedit, quo minus aliquid impie fiat, quam qui ipse agit impie. Si vero Turcarum auxiliis adscribendis episcopum deterruerimus, periculum est, ne et apud illum nihil proficiamus, cum praesertim nullas ipsi copias ostendemus, nihil ei praesidii polliceamur, et si qua permanarit hoc ad caesarem Turcarum, ne graviter illum offendamus. Et hac itaque de re quid sentiat, nobis sinceritas tua diligenter perscribat. Quoniam vero fore suspicamur, ut a caesare Turcarum legatus veniat, qui nos ut nepotem ad regnum consequendum adiuvemus, hortetur, sua etiam ipse auxilia ultro deferat: volumus, ut tempori nos sinceritas tua faciat certiores, quid vel illi respondendum sit vel etiam nunctio, si quem eadem de re cognita caesaris Turcarum voluntate nonnulH Hungariae proceres ad nos miserint, factura sinceritas tua pro officio suo et gratia nostra. Datum Vilnae, XXIII-a mensis Octobris, anno Doniini Millesimo quingentesimo quadragesimo, regni nostri XXXIIII-o. Ad mandatum sacrae maiestatis regiae proprium 173. 1540. oktbber 23. es oktbber 24. Vilna. Zsigmond kirdly vdlas^a Frangepdn Ferenc egri piispbknek a Perenji Peter abauji ispdnnal kb^bs kbvetsegere, illetve levelere. LL VII. kbtet, 135a—138.fol. Responsum reverendissimo domino Agriensi episcopo Reverendissime in Christo pater, dornine nobis sincere dilecte! Legimus ea, quae scripta misit ad nos paternitas vestra et quemadmodum res isthic acta sit, abunde cognovimus ac primum agimus gratias paternitati vestrae, quod cum magno esse in luctu et moerore, serenissimam filiam nostram accepisset boni ac fidi servitoris functa officio. Etsi graviter ipsa laborabat, doloris tamen sui oblita ad mitigandum serenissimae filiae nostrae dolorem ultro Budam accessit atque eam quibus potuit verbis gravissimis consolata est, nihil fecit spe et expectatione nostra alienum. Hoc enim nobis semper de paternitate vestra pollicebamur, quod ipsa etiam se facturam recepit nullis eam in casibus, nullis periculis serenissimae filiae nostrae defuturam, quae nostra de paternitate vestra spes et expectatio, quod nos minime fefellerit, non mediocrem ex eo voluptate capimus et iterum atque iterum paternitatis vestrae gratias agimus. Sed neque illud nobis minus gratum est, quod cum semel atque iterum postulasset a paternitate vestra et a spectabili ac magnifico Petro Perenni serenissima filia nostra, ut semota quavis cunctatione ad se venirent ac fidele sibi consilium suum impartirent, uterque vestrum promptum se et alacrem exhibuit, neque sine magno, ut scribit paternitas vestra, vitae discrimine prope Budam ipsam accessit. Fecerunt dominationes vestrae pro officio bonorum senatorum et fidehum defuncti regis sui servitorum, quod in gravissimo casu serenissimae coniugis eius, filiae nostrae charissimae praesto illi adesse voluerunt. Nos huius tam promptae voluntatis dominationum vestrarum grati semper et memores futuri