Zala vármegye története. Oklevéltár 2. 1364-1498 (Budapest, 1890.)

Thoma filiis Pethew de Gelse (így), Nicolao filio Gregorii de Kawas et Georgio dicto Kalóz de Kalozfalva coram nobis personaliter constitutis, confessum extitit per eosdem in hunc modum, quod quamvis inter ipsos, puta magistrum Gregorium et nobilem dominam Agatha vocatam consortem suam ex una, nec non alios supranominatos ex altéra partibus nonnulle discordie, controversie, rixe, iurgia, facta potenciaria, hominum interfecciones, vulneraciones, verberaciones, captivaciones, rerum et bonorum ablaciones et cetera malorum genera emersissent et hinc inde commisse fuissent et patrata, nonnullas eciam inquisiciones, prote stáción es et quösdam alios processus contra se se fecissent et fieri procurassent, postremoque se ipsos in presenciam prelatorum et baronum nostrorum diversis querimoniis provocando perduxissent, tamen reverendissimo in Christo patre dominó Johanne archiepiscopo Strigoniensi ac aule nostre regni Hungarie cancellario etc. magnifico viro Paulo de Ezdege alias bano Sclavonie, magistris Johanne preposito Bachiensi vicecancellario nostro et Jacobo causarum in speciali presencia nostra vertencium diffinitoret, pluribusque aliis probis et nobilibus viris inter ipsos de pace tractantibus, ad talem composicionem et unionem concordie devenissent, imo tam idem magister Gregorius filius Osl onus predicte domine consortis sue in subscriptis penitus et omnino in se aseumendo, quam prefati magistri Johannes, Thomas, Nicolaus et Gregorius personaliter, devenerunt nostro in conspectu : quod ipse magister Gregorius filius Osl quosdam duos homines nunc íamiliares suos, videlicet Johannem et Dominicum Edeuch dictos, quos antefati magistri Johannes et Thomas filii Petev eorum íamiliares et procuratores domorum curiarum et bonorum ipsorum extitisse et ab eis non obtenta licencia contra ipsorum voluntatem, imo ipsis per dictum magistrum Gregorium abductos fuisse asserebant, nec apud se nec in suis et dicte domine consortis sue curiis et possessionibus quibuscunque ulterius conservare seu retinere, sed quamprimum ad suam domum pervenire eosdem licenciarie et a se abire facere, de ceteroque eosdem aut aliquem ipsorum nusquam ad se et ad suas ac dicte domine consortis