Szily János: Instructio venerabilis cleri dioecesis Sabariensis (Szombathely, 1855)
8 — CAPUT IV. De congruo Vestitu, et honesta Supellectili Clericorum. Etsi habitu* non facit Monachum, uti loquitur Cone. Trid. Se*». 14. cap. 6. de Reform.: oportet tamen Clericos vestes proprio congruentes ordini semper deferre, ut per decentiam habitus extrinseci morum honestatem intrinsecam ostendant. Quapropter insistentes tam sacrorum Canonum Decretis, quam laudabili Patriae nostrae consuetudini, omnibus clericali militiae adseriptis, praeprimis Curatis Dioecesis nostrae imponimus, ut cum sint milites Christi, non sit momentum, quo alia in forma adpareant, utque tonsuram clericalem, et vestem talarem nigri coloris, vulgo Reverendam,— Ciinadae ususnonnisi Abbatibus, Praepositis, et Canonicis competit,— cum Collari, et Cingulo constanter gestent, nec habitu brevi unquam, minime autem tempore Divinorum, vel administrandorum Sacramentorum (nisi in itinere) uti possint. Non exigimus quidem, ut splendidis, sericeis, ac aliis pretiosis vestibus induantur, quin imo in vestibus, ac supellectilibus omnem luxum vetamus: attamen volumus, ut non laceras, non infectas, ac squalidas, sed mundas, et concinnas portent. Denique toto corporis habitu, et in totius domus supellectili eam munditiem, compositionem, simplicitatem, et luxus, ac vanitatis contemptum prae se ferant, qui apud cunctos venerationem ipsis conciliet. CAPUT V. De necessaria, et assidua Oratione vocali, ct mentali. Quamvis Oratio omni hominum generi sit necessaria, Clericis tamen ac praeprinns viris Apostolicis maxima orandi necessitas incumbit. Cum enim Deus absque Oratione nihil dare velit, tum salutem animae seu propriam, seu aliorum, sine precibus minime largitur. Hoc Supremus animarum nostrarum Pastor, et Redemptor totius vitae suae exemplo docuit, dum opus novi Testamenti inchoaturus quadraginta diebus in desertum fine orandi, ac jejunandi secessit; Matth. 4. v. 1. dum in decursu praedicationis suae post Regni Dei annunciationem, morborum, et languorum curationem totis diebus perdurantem noctu in montem in desertum locum abiit orare; Math. 14. v. 23. Mare. 6. v 46. Luc. 9. v. 18. dum transiturus ex hoc mundo Patrem pro suis, et pro eis, qui in eum credituri sunt, ferventissimis precibus oravit. Joann. 17. v. 9. et 20. Hoc verbo suo instruxit, dum nos saepius ad vigilandum, et orandum excitavit, ac ad modum ipsum orandi erudivit.
