Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90
21. Septimius Severus quintam persecutionem excitat in Christianos, admodum acerbam, et atrocem per edictum, quod quidem adversum Judaeos erat directum, cum jam identidem rebellassent , quo Judaeum fieri, erat interdictum, sed Judaeis erant adjuncti etiam Christiani, quod timeretur, ne hi se conjungerent cum Judaeis. In hac persecutione enituit Pota miae na vireo, Alexandrina; quam cum Basilides, unus militum, qui eam tormentis excruciatam ad supplicium ducebant, adversus petulantiam gentilis turbae tuitus fuisset, illa se gratam ei futuram spopondit, et tertia die apparens coronam ejusdem capiti imposuit, quam Basilides martyrio affectus etiam brevi adeptus est. Tub urbi i autem in Mauritania celebre nomen Martyrum in hac persecutione est, Perpetuae, et Felicitatis cum adolescentibus, Saturo, Saturnino, et Secundulo. Perpetua, cujus tota domus, excepto patre, erat Christiana, habebat fraterculum Dinocratem, sed jam mortuum anno aetatis septimo. Hunc illa per visionem conspexerat primo nimis tristem, et afflictum, deinde vero, postquam Deum precata pro ilio fuisset, hilarem, et jucundum : et quia in illo ipsius statu tristi in narratione istius visionis poena ignis nulla memorata est, Basnagius hinc conclusionem istam fecit: Purgatorius ignis exstinguitur. Idem tamen concessit illud , quod de Di- nocratis afflicto statu post ejus mortem narratur. Igitur dedit etiam poenas post hanc vitam, ex quibus liberatio fiat praeter illas , quae damnatorum in inferno sunt aeternae. Idem Perpetuam, et Felicitatem, harumque socios in martyrio contendit, fuisseMontanistas haereticos, eo quod in Actis martyrii illorum visioties , quas habue^ runt, Ab an. I.Aer. Chr. usque ad Sec. IV. 25
