Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90

1-3-2

Lpiéome Part< //.

casset, qui illius seditionis praecipua erant capita, iterumque idcirco plebs seditionem fecisset, Aelur usque usus insigni astutia se ad Episcopatum ingessisset, a seditiosis Proterius non tantum occisus est, sed etiam ejus corpus ejusmodi fu rore discerptum, ut suis dentibus ipsa etiam illius viscera laniaverint. Ab eodem Aeluro Episcopi , et Clerici, qui cum eo communionem inire noluerunt, pulsi ex Aegypto Constantinopolim ad Imperatorem confugerunt Leonem T/i r a- cem, qui Marciano successerat. Hic cum voluisset Concilium oecumenicum haberi, Leo Papa respondit ad ejus literas, quibus hoc petebat , istud haud condecens esse, ut ad omnem haereticorum tumultum statim fiat concilium, atque res jam decisae, quasi adhuc dubiae, novo subjiciantur judicio: sed rogavit Imperatorem, ut sua potestate uteretur ad grassatores istos coercendos. Imperator habito tamen adhuc consilio cum Episcopis Metropolitis, et quibusdam monachis notae sanctitatis, Aelurum comprehensum in Chersonesum jussit deportari. In cujus locum Timotheus Solopha- ciolus factus est Episcopus.pag. 88.

§. ii. Leo Imp. Zenonem ex Isauria oriundum ad praefecturam Orientis evexerat. Hic Antiochiam, quae Caput praefecturae erat, Petrum Gn a p h e u m, quod fullonem significat, monachum secum duxerat, secta Eutychianum. Iste Antiochiae Trisagio adjecit verba: Qui crucifixus pro nobis : in quam additionem consenserant tam Eu- tychiani, quam etiam Apollinaristae; siquidem hi utrique etiam in eo convenerint, quod in Christo non crederent integram, et perfectam humanam naturam , dum Apollinaristae in Christo negarent animam humanam , Eutychiani autem