Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90

propriam miseriam in damnabilibus perseveraturos esse peccatis, illos profecto, tamquam justissimus judex, praedestinasti ad interitum, ind Lilii täte vero iste error fuit Valdensium, Joannis Yiclefi, Joannis Hus, et omnium apertissime loan- nis Calvini, pctg. 3g.

§. 7. Post Sisinnium, qui Attico successerat, cujus supra <jjpho 2. facta est mentio, evectus ad Episcopatum est Constantinopoli Nestorius, antea monachus, et Presbyter Antiochenus. Insurrexit statim in omnes haereses, idque cum violentia excepta Pelagiana: verum ut uni suae aditum patefaceret, quam a Theodoro Mopsuesteno, cujus erat discipulus, hauserat. Dogma suum per Anastasium Presbyterum coepit proferre, praedicantem publice in Ecclesia: Nemo, ut Mariam vocet Deiparam. Deum enim ex homine non potuisse nasci. Hoc eodem officio functus deinde est Dorotheus Episcopus Marcianopolitanus, anathema etiam jactans in eum, qui diceret Mariam esse Deiparam. Demum idem hoc fecit ipse etiam Nestorius: tam in sermonibus publice in Ecclesia habitis, quam scriptis quaqua versum sparsis. Ei vero monachus quidam, deinde Eusebius, adhuc tunc laicus palam occlamaverat: populus autem sic in Nes tori ubi exarserat, ut praecipdem dare in mare voluerit. Nestorii scripta cum in Aegyptum venissent, Cyrillus Episcopus Alexandrinus epistolam ad monachos Aegypti misit, ut eis caveret adversus Nestorii errores, be.s cum innotuisset etiam Caelestino I. Papae (per Cyril- bun ei est significata) Nestorius semel, atque iterum literas ad eumdem Caelestinum dederat, conatus verborum involucris suas assertiones defendere. Pontifex quoque scripsit epi tolam Nestoori ,

A Sec. V. usque ad Sec. VIII. 121