Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90

cet Diaconum cum ipsa stupri consvetudinem ha­buisse. Id cum dixisset, Diaconus quidem Ec­clesia ejectus est, populus vero graviter commo­veri coepit. Cumque eam oli causam Ecclesiasti­ci homines dicteriis appeterentur, Eudaemon qui­dam , Ecclesiae Presbj^ter , Nectario svasit, ut Poenitentiarium Presbyterum expungeret, unum­quemque vero pro arbitrio , et pro animi sui conscientia ad Sacramentorum communionem si­neret accedere. Hinc autem, quod a Socrate, et Sozomeno relatum est, Basnagius , Dallaeus , et jam ipse etiam Calvinus conclusionem formarunt adversus legem arcana peccata confitendi, Sa­cerdoti , quae ab Apostolis imposita non sit. Se­cus enim Nectarium eo temeritatis processurum non fuisse, ut Divinam legem sua auctoritate perfringeret, viri boni indignum facinus clami- tassent, Chrysostomusque Praesul legem renovas- set. Baronius, pluresque alii e nostratibus istud, quod fecit Nectarius cum interpretati fuissent de poenitentia publica, adversum hos Basnagius plu­ribus exemplis, et documentis probavit, publi­cam poenitentiam perstitisseConstantinopoli etiam post Nectarium , atque unde consequens voluit esse, a Nectario secretam peccatorum confessio­nem esse abrogatam. Ejusdem Socratis testimo­nio constat, cujus haec tota etiam narratio est, Presbyterum Poenitentiarium tantum post exor­tam haeresim Novatianorum, et persecutionem Decianam ob eorum multitudinem, qui lapsi erant, institutum esse, et dumtaxat in Oriente. Igitur, si Basnagius secretam peccatorum confessionem colligavit cum hoc Presbytero Poenitentiario, con­sequens esse det etiam est necesse, ut quemad­modum hoc Presbytero submoto desierit secreta peccatorum confessio, ita hoec solummodo etiam in­'Ab an. I. Aer. Chr. usque ad Sec. TV. 107

Next

/
Thumbnails
Contents