Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90
Ab an. I. Aer. Christ, usque ad Sec. IV. lo5 occupandam: qui vero fracti oratione Ambrosii, re infecta redierunt. Decreverat exilium Imperator in Ambrosium. Sed neque hoc viderat, qua ratione effectum posset dare absque seditione populi , qui undique concurrerat ad Ambrosii custodiam sic, ut paratus esset pro illo etiam mori. Tam isto metu, quam etiam miraculis permotus, quae tunc facta Mediolani sunt, dum Ambrosius corpora Martyrum Gervasii, et Protasii invenisset, ad basilicamque transtulisset, Valentinianus destitit premere Ambrosium, sed non Justina, quae in eum percussorem etiam immiserat, cui vero brachium, volenti gladium stringere, obriguit, crimen autem confessus, sanum recepit. Maximus, qui Gratianum occidit, parabat etiam Italiam invadere, et omne Occidentis Imperium sub suam potestatem redigere. Ad Ambrosium tunc non tantum Valentinianus, verum etiam Justina se vertit, et legationem ei ad Maximum pacificatoriam commiserunt. Simulavit Maximus, se pacis cupidum, et bene affectum erga Valentinianum, ut incautum opprimeret. Cum invasisset Italiam, Valantinianus cum Justina matre, et Galla sorore Thessalonicam fugit, Theodosiique imploravit auxilium. Ad quod ferendum cum in Occidentem venisset cum exercitu ; Maximus duplici praelio superatus , captusque, a militibus purpura exutus, et capite minutus est, nec exspectata Theodosii sententia. pag. 553. §. 82. Theodosius Maximo debellato, quod factum est a. 388. mansit triennium in Italia. Thessalonicae tempore ludorum Circensium incolae ejus civitatis a ButhericoMagistro militum petierunt 5 ut aurigam velut necessarium ad eden-r dum
