Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e
IO Institut. Hist. Eccl. Pars H. Sn partes Julii Papae transiit, et arma pro eodem Julio contra Ludovicum Galliae Regem vertit. Quo factum est, ut Ludovicus , qui Julium non mediocriter presserat, succubuerit, atque humilior factus ad concordiam pristinam cum Pontifice, et ipse redierit, ejusmodi professione facta in Concilii Lateranensis Sess. 8. per suos legatos: Se a praetenso concilio, quod Pisis erat habitum, penitus recedere, illudque se abjurare, ac Lateranensi huic, tamquam vero, indubitato, unico, et ascumenico concilio adhaerere : considerare se, ejuanta sit in his, et ceteris rebus omnibus Summi Pontificis auctoritas. Labbe torn, i4. Concilior. Actores Pisani concilii omnium primo decreta condiderunt, quibus venditabant suum hocce concilium esse generale, atque legitimum, auctoritatem Constantiensis, et Basileensis concilii prae- seferentes, omnes debere, ipsum etiam Papam, huic subjectos esse; ac proinde si iste sibi sumpsisset, quempiam ex hoc concilio ad suum tribunal citare , hunc non debere ire, denique hoc concilium a nemine alio posse dissolvi, quam a se: istud vero se se acturos donec negotia, ob quae congregatum sit, terminassent, speciatim- que haeresium exstirpationem, morum reformationem, concordiae inter Christianos Principes reconciliationem, et procurationem expeditionis in Tureas praeseferebant. Ut autem speciem justae auctoritatis ad hoc agendum concilium suae temeritati praetenderent, dicebant Julium, tametsi etiam jus jurandum ante sui electionem in Romanum Pontificem dedisset de convocando concilio intra biennium, suo muneri defuisse, idque cum perjurio: quo vero pacto jus istius convocationis ad ipsos devolutum sit. In literis suis, quibus Julius
