Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

ficile eos , cruamvis magno numero essent ,■ vin- ceve , qui rei militaris ignari , inordinatissimi, procurrentes in aciem, atque telis repulsi, seque conglomerantes ex trepidatione, et metu, non tam pugnam, quam caedem obtulerint instructis Principum exercitibus. Tercentena circiter illorum erant millia, ad centum vero millia in diversis Germaniae partibus spatio trium mensium ferro consumpta sunt. Thomas Munzerus, et ejus socius PfeiiTerus, monachus apostata, capti capite plexi sunt, utpote aliorum duces, et signiferi. Munzerus resipuit , et ritu Catholico expiatus, collum carnifici praebuit, PfeiiTerus impoenitens mansit. Anno 102.5. hoc actum rusticorum bellum est.

Neque tamen etiam confectum est. Seditio enim rusticorum brevi iterum incepit gliscere, atque se ostendere pluribus in locis. Itaque in Spirensibus Imperii comitiis etiam actum fuit a. 1029, rursusque subsequente in Augustano conventu, atque supplicia gladii, aut ignis, aut alterius etiam generis in eos constituta : eademque

ipsis irrogata fuerunt. Michael Sellarius monachus apostata unus ex eorum antesignanis, eam in judicio, quemadmodum Coclaeus refert, sententiam accepit, ut a carnifice primum ei lingva exscindatur blasphema, deinde super currum alligato candentibus forcipibus ex carne ejus bis dilacerentur frusta in foro, deinde adhuc quinquies in via sic lanietur, ac tandem in cineres exuratur, aliosque Salisburgi, et Monachii in Bavaria, Viennae in Austria, Augustae, et Wormatiae, pluribus aliis locis igne crematos esse, si in obstinatione sua perstitissent. Storkius ne et ipse in manus incideret magistratuum, ex Silesia in BavariA Sec. XVI. usque ad Sec. XIX. 79