Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

A Sec. XIII. usque ad Sec. XVI. 65

factum esse. Cur enim Sultano vellent tradere Fridericum , cui se sponte sua is jam tradidisset? cujus custodiae ipsum etiam exercitum suum commisisset ? Quem ergo in sua potestate alioquin Sullanus haberet, huic ostendere, qua ratione ejus potiri posset, Templariis supervacaneum futurum erat. Neque vero quispiam illud agit, cujus agendi rationem nullam habet.

Rebus his, quae demonstratae sunt gestis, Fridericus a. 1229. rediit in Occidentem. Pontifex autem in eum , postquam reversus est, confirmavit excommunicationis sententiam, in quam inciderat, antequam profectus esset in Orientem, motus ad hoc etiam iis, quae querimoniae adversus eum allatae erant ex Oriente de rebus ibi ab eo actis potius in dispendium Christianorum, et Religionis, quam ut habuissent aliquod commodum. Institerat etiam iis, quae absente eo , ejus- que mandato acta erant ab ejus vicariis, et praefectis adversus Ecclesiam, et Romanum Pontificem. Monitus vero a Pontifice, ut caveret, 110 si a pertinacia cessare noluerit gravius etiam ei quidpiam eveniat, isque casum recogitasset Otto- nis IV. qui eum proxime antecesserat in Imperatoris dignitate, de quo dictum est supra §. 1. fractus est, et legatis missis ad Pontificem paratum se obtulit ad faciendum omne, quod ab eo habere voluisset Pontifex. Ab hoc cum Friderico propositae fuissent conditiones de reparandis damnis ab eo illatis, et ut sponderet, nihil se deinceps acturum adversus Ecclesiam , ejusque jura, concordia inter Imperatorem et Pontificem refloruit Anagniae a. i

23o. ubi Pontifex tunc erat ob turbas, quae auctore Friderico advérsus eura erant Romae excitatae, seque mutuo osculantes etiam Tomu/us IV. 5 una