Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d
ßo ♦ vium, nec pluribus quam centum equitibus, quos secum vehebat. Majorem vero exercitus sui partem reliquit in Occidente ad divexandum Boma- num Pontificem, et vastandum patrimonium S. Petri. Nec opus habebat majoribus copiis. Neque enim in animo habuit, vim aliquam adhibere adversus Saracenos. Non longe ab Jerosolyma, ad quam^ Fridericus accesserat, Meliccamel Sultanus Babyloniae , et ejus nepos Sultanus Damasci seor- sim in binis castris constiterant. Meliccamelo Fri- dericus per legatos suos statim dona misit, huic- que significavit, se velle et cupere illum habere amicum, cui et ipse allectum exhibiturus fraternum sit. Inter dona celera misit propria etiam arma, et gladium, quem ex manibus Romani Pontificis, sumptum de altari B. Petri, acceperat, dum Imperatoris dignitate inauguratus esset. Itaque ad quem debellandum venerat, in hujus manus ultro arma sua tradidit, professusque est, sibi pacem cum eo futuram in perpetuum: se neque mune aliqua cupiditate ductum venisse, ut cresceret aliena regna ad se trahendo, cujus Imperium in Occidente tam magnum atque amplum sit, ut hominis quantumcunque ambitiosi, abunde explere debeat desiderium. Non alia itaque de causa se venisse, quam ut Sacra loca, quae sibi in summa veneratione essent, amissa recuperaret, nec non urbem Jerosolymam, ulpote ad suum filium Conradum jure haereditario pertinentem. Haec solummodo esse, cur venerit, quaeque sibi petat, nihil ultra. Fridericus, Constantia, quae filia fuit Regis Siciliae , mortua , Jolandam duxit alteram uxorem Joannis Briennii Regis Jerosolymorum filiam, ex qua natus fuit Conradus, et quam postquam duxisset uxorem etiam Briennium adegerat ad jus sibi cedendum in Jerosolymam, cui neque praeInstit. UlstEccl. Pars IK.
