Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d
latríamque ex eo faciunt. Nemini ignotum est, quam multa a Scriptoribus Ecclesiasticis, et ab ipsis etiam Ecclesiae Patribus referantur facta esse miracula. Dum autem sibi velut quoddam axioma posuerunt, ultra id tempus, quo Apostoli vixerunt, non esse facta miracula, levissimo negotio omnes narrationes omnium , qui memorant miracula convertunt in fabulas, et ex narratoribus faciunt fabulatores, nugatores, aut saltem nimia credulitate deceptos. Nihil igitur prorsus mirandum, si idem etiam faciant in hoc miraculo, in Damasceno patrato, et Joannes Patriarcha Jerosolymitanus sit Caveo nugacissimus scriptor. Nugari autem, et cavillari est hoc totum, non argumentari. Equidem Caveus dicit, fabulae hujus totius futilitatem, et ineptias a Spanhemio Hist. Imag. Restit. Sect. 2. num. i3. uberrime esse demonstratas. Nihil vero aliud, quam onus probandi suam assertionem conatus est subterfugere, dum neque Spanhemius Joanni Patriarchae Jerosolymitano fidem aliter derogare potuit, quam maculando gravissimum virum, et testem coaevum, atque oculatum, crimine vanitatis, ac mendacii. Nam Damascenus cum statuisset posthac soli Deo vivere in monasterio, obtenta missione a Calipha admodum difficulter, qui eum, agnita ipsius innocentia, in pristino Consiliarii munere volebat apud se retinere suisque rerum omnium facultatibus in cognatos, et pauperes distributis, servisque libertate donatis, Jerosolymam petiit, et ibi in monasterio S. Sabbae monachus factus est, quem idem Joannes Patriarcha Jerosolymita- nus , qui ejus vitam scripsit, Presbyterum ordinavit. S. Joannes Damascenus. 54g Eo
