Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d
randa, quae per haereticos erant Ecclesiae illata. Dies ei suprema fuit tertia Aprilis a. 656. In synodo Toletana, quae post ejus obitum anno decimo sexto habita est Episcoporum duorum, et quinquaginta, isto praeconio celebratus e^t. Nostri seculi Doctor egregius, Ecclesiae Catholicae novissimum decus, praecedentibus aetate postremus, doctrinae comparatione non infimus, et quod majus est, in seculorum. fine doctissimus, atque cum reverentia nominandus. S. Isidori Opera praecipua haec sunt: Chronicon ab initio mundi usque annum a Christi natali 626. Historia Gothorum , Vandalorum , et Svevorum. Originum, sive Etymologiarum libri 20. In his origines vocum, et nominum explicat. De Scriptoribus Ecclesiasticis liber post Hieronymum, et Gennadium scriptores tres, et vi- ginti complectens. De Vita, et morte Sanctorum utriusque Testamenti. De divinis, sive Ecclesiasticis Officiis. Commentaria in libros Veteris Testamenti. Ex his tamen Commentaria in 4. libros Regum Isidoro Cordubensi Episcopo, qui circa a. 420. floruit, censent plures, tribuenda esse. Libri de Nativitate, Passione etc. Domini, de Vocatione Gentium, Contra nequitiam Judaeorum. Sententiarum, sive de Summo bono libri 3. In his Isidorus vestigia pressit Gregorii M. in libris Moralium. Ad mores formandos, et ad Christianam pietatem diriguntur: agit vero etiam in his de Pastorali munere, nec non instruit Orthodoxum ad dolos, et laqueos effugiendos haereticorum. Sunt insignes in istis sententiae. Speciminis gratia nonnullas proferam. Ea, quae seculi amatoribus chara sunt, Sancti, velut adversa, refugiunt: plus adversitatibus mundi gaucknt, quam S. Isidorus Hispalensis. 545
