Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

A Sec. XIII usque ad Sec. XVI. 4g

conatumque contulerunt. a) Contulerunt autem in hujus Ordinis Viros ejusmodi , quae si vera fuissent, hi Principibus execrabiles esse merito potuissent. Sed quae ipsis data crimini sunt, numquam probata erant, quamvis aliqui ex his tamquam insidiatores etiam vitae Regum, affecti supplicio sint. Itaque factum est; ut Religiosi hujus Societatis omnes primum ex Portugálba , deinde Gallia , tum etiam ex Hispania, ex regno Neapolitano , Parma, et Malta excedere juberentur. Sed neque sic adhuc conquieverunt, donec easdem Aulas induxissent ad petendam, et urgendam ab Apostolica Sede ejusdem Ordinis ipsam sublationem , et abrogationem , ut quasi ipsa ejus radice, stirpitus evulsa, nulla eidem spes relinqueretur repullulandi. Tali ratione extorta est demum a Clemente XIV. Bulla, qua die 21. Julii a. 1773. Ordo exstinctus est. Franciscus Kareu, et alii seculares Presbyteri, a pluribus annis in Russico Imperio existentes , et olim addicti Societati Jesti, a Clemente XIV. supressae, preces Pio VII. obtulerunt, ut in unum corpus coalescerent : hos etiam Paulus I. Russorum Imperator impense commendaverat humanissimis literis'die 11. Aug. 1800. ad Pium VII. datis, quibus declarabat, gratum sibi fore, si Catholicorum Imperii sui iDono Societas Jesu auctoritate Romani Pontificis ibidem constitueretur. Facultas haec est

a) Ihnen (Deistis, et Ministris Aularum Deismo addictis} war daran gelegen, einen Orden, der so eifrig flir die christliche Religion eingenommen war, zu Verfolgen, oder gar aus dem Wege zu raumen. Scripsit Philipp. Jacob von Hutli, im Versuch einer Kirchengeschichte des achtzehnten Jahrhunderts. Augsburg. 2. Band pag. 161.

To/nulus IV.

Í

data