Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

A Sec. XIIT. usque ad Sec. XVI. 435

scinditur, collocant: et sic pulcherrimam monarchiam Ecclesiae, quae Christianos huc usque tenuit in unitate fidei, in una professione Religionis Christianae, in uno ritu Sacramentorum, in una observantia mandatorum, in eisdem caerimoniis divini cultus , atque pacem , et tranquillitatem asseruit, nunc abolere, et supprimere contendunt - - - et sic schisma factum est, nedum in obedientia capitis, sed et in doctrina Euangelii: quod omnibus Christicolis est abominandum.

Sed et iidem ipsi Principes adverterunt, quam id, quod Basileenses attentaverant contra Summum Pontificem, et in quo his praeiverant Concilii Constantiensis duae sessiones, quarta, et quinta suis illis decretis de eminentia Concilii generalis supra Papam, nec sibi, suaeque potestati Regiae conduceret. Siquidem hoc, quod illae Sessiones Concilii Constantiensis statuerunt, Basileenses vero etiam in actum deduxerunt, de sua supra Romanum Pontificem, qui Ecclesiae universalis caput est, potestate, facillime transferre liceat ad idem audendum in Reges, et Principes, aut etiam magis: cum potestas spiritualis a Christo instituta sit, jurisque proinde divini ex ipsoEvan- gelio ; potestas vero civilis, tametsi et haec ordinatione nitatur divina, siquidem potestas non sit nisi a Deo; quae autem sunt, a Deo ordinatae sint, Rom. cap. i3. v. i. nec tamen sit immediate ita a Deo, quemadmodum spiritualis solum auctorem habens Christum. Dum Oratores Concilii Constantiensis attulissent in Galliam, Joannem XXIII. e Pontificatu esse depositum ab eodem , Concilio Constantiensi, Ludovicus primogenitus Caroli VII. Regis Galliae, et Delphinus Sorbonicis