Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d
36 Institut. Hist. Eccl. Pars IE. bi, sociisque extruxit, postquam hunc a Monachis S. Benedicti, ad quos pertinebat, obtinuisset. Societatem, quam formavit, eo destinavit, ut tam verbo, quam exemplo omnes a rerum mundanarum amore abstractos ad pietatem, et ad quaerenda caelestia prae omnibus rebus aliis induceret. Ad hoc ipse , et socii civitates, et loca perambulantes Verbum Dei spargebant, et monita salutis dabant tali cum modestia, et demissione animi, atque pietatis affectu, ut omnes in sui admirationem rapfirent, pronissimosque ad audiendum haberent. Romam deinde cum novem sociisFranciscus ivit, petiturus confirmationem suas societatis ab Innocentio III. eamque obtinuit postquam Pontifex fuisset admonitus, ne hominis petiti- ■ onem despiceret, cujus humeris'Ecclesiamfultum iri ei per somnium erat repraesentatum. Regulam a Francisco sibi oblatam, primo Innocentius probavit, deinde Honorius III. confirmavit. De in- - cremento istius Ordinis sic scribit Matthaeus Pa- -i ris. in Hist. Anglicaua ad a. 1227. Multi nobiles ipsius (Francisci) exemplum secuti relicto seculo r. cum vitiis, et concupiscentiis ejus, se se magisterio ejus subdiderunt. Crevit igitur in brevi hic - Ordo Fratrum, qui Minores dicuntur, per orbem universum: qui in urbibus habitantes, et castellis , deni, et septeni exierunt in diebus illis per villas, et Ecclesias Parochiales verbum vitee prcedicantes, et turbis agrestibus virtutum plantaria inserentes , fructum Domino plurimum obtulerunt. Nec solum inter Fideles semen verbi Dei, et rorem doctrinae coelestis consperserunt, verum etiam ad Gentilium, et Saracenorum nationes se conferentes perhibuerunt testimonium veritati : inter quos etiam multi ad martyrii gloriam pervenerunt . Ipse
