Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.3. (Agriae, 1825) - 89c

58 Instil. Hist. Eccles. Pars. III.

gaudebat, usque adeo, ut hos, quos ultra bis mille servabat, non aleret tantum ordinario pabulo , sed etiam amygdalis, uvis passis , ficubus, croco , aliisque aromatibus. Cum aliquando in Coena Domini sacris in Ecclesia operanti stabularius nuncium attulisset, equam, quae ei valde chara fuit, enixam esse , re divina propere peracta , contendit ad stabulum ad ejus pullum videndum, et quia necdum omnia peregerat in Ecclesia, ad hanc deinde iterum rediit. Episcopatus venales habuit, cantus indecofos induxit in Ecclesiam, atque sub his ipse ridebat, pedibus subsultabat et gesticulabatur. Satis diu, videlicet ab anno aetatis decimo sexto usque ad annum quadragesimum, cum gessisset Episcopatum, equitans ab equo excussus, ad parietemque allisus, accedente hydrope, decessit. Curopalates. Continuat. Theoph.

Polyeuctus ex monachis assumptus successit Theophylacto in Patriarchatu , vir sanctissimis moribus: quamvis vero plures adhuc Polyeucto similes Patriarchas Ecclesia Constantinopolitana habuerit, identidem tamen contigit tales etiam promoveri ad Patriarchatum, qui stimulati ambitione , et falsi nominis scientia inflati, altioraque appetentes eo rem semper magis perduxerint, ut tandem ad illud Graeci tam longum discidium, quod etiam nunc durat, devolverentur, inno 102 4. Eustathius Patriarcha Constantinopolitanus, Busilii Imp. fultus opibus, missa legatione Romam, petiit ab Joanne XIX. Rom. Pontifice, ut sua Ecclesia, quemadmodum Romana universalis diceretur , facta oblatione ingentium donorum iis, qui de Curia Romani Pontificis erant. Cum autem fama exiisset, istos ob dona accepta velle concedi, quod petebatur, tota commota est Ita