Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.3. (Agriae, 1825) - 89c

tiisset. Ejus, qui cuipiam veniam delicti dat, et parcit, non est captare benevolentiam per munera. Insontes tamen, et omnis culpae expertes non erant legati, etiamsi vera omnia non sint, quae in Actis concilii ipsis tribuuntur. Legati, postquam redierunt Romam, quamvis nunciassent omnia cessisse prospere etiam quoad recuperationem jurisdictionis in Bulgáriám, et auxilia quae Pontifex flagitavit ab Imperatore adversus Saracenos infestos Italiae; tamen is una etiam advertit, non sic rem actam esse cum Pliotio , quemadmodum ab eo praeceptum fuisset. Ivit videlicet Pon- ^ tifex per singula, quae legatis mandata in Commonitorio dederat, et exquisivit nuin ita peracta essent. Quamobrem in literis ad Photium Joannes Papa, Sed cum nos scriptis, et verbis misericorditer tecum specialiter agendum esse decrevimusy mirandum valde est, cur multa, quce nos statueramus , aut aliter habita, aut mutata esse noscantur. Et nescimus, cujus studio, vel neglectu variata monstrentur. In literis vero ad Basilium Imp. Et si, inquit, fortasse legati nostri in eadem synodo contra Apostolicam prceceptionem eg e- rint, nos non recipimus , nec judicamus alicujus existere firmitatis. Misit etiam Constantinopolim Marinum legatum, eumdem illum, qpi legationis munere jam functus erat ad Concilium generale Constantinopolitanum VIII. Vidit igitur, plane hoc etiam Concilium esse rescissum, et annihilation, itemque cetera, quae erant acta per hoc novissimum Photianum Concilium. Omnibus modis cum eum PholiuS, ejusque adjutores conati essent pertrahere in suas partes, ad dandumque assensum huic Photiano Concilio , nullo vero modo induci potuisset ad cedendum, a Basilio Imp. conjectus in carcerem est, unoque mense in hoc de- Tomulus III. 4 tenA Sec. IX. usque ad Sec. XII. 4 q