Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.3. (Agriae, 1825) - 89c
5a Pistit. Hist. Eccl. Pars III. erant praesertim ista, quod Spiritum sanctum in eodem Occidente crederent a Patre, et Filio procedere, Symboloque verba : Filioque addidissent, quod sabbatis jejunarent, quod sacerdotes in caelibatu remanerent, quod Episcopi Latini in Bulgaria iis Sacramentum Confirmationis administrar- sent, qui jam fuerint confirmati a Presbyteris Graecis. Ad respondendum his criminationibus Nicolaus Papa Hincmaro Rhemensi, aliisque Episcopis Galliae commendavit negotium. Id, quod etiam praestitum ab ipsis est nominatim ab eodem Hincmaro, ab Aenea Episcopo Parisiensi, ab Odone Episcopo Bellovacensi, et a Ratramno monacho Corbejensi. Non diu duravit lusus istius scenae. Eodem adhuc anno 867. quo Photius luserat illam sce- nam, Michaelem Imperatorem Basilius vitae suae insidiantem, et a quo in venatione etiam trajectus fuisset, nisi aberrasset sagitta, ebrium, som- moque sepultum sustulit. Basilii, quemadmodum nec Theodorae matris suae, svasiones, ut se a turpissima vita retraheret, ferre voluit. Hinc illa ira in Basilium. Altera igitur die Basibus, qua post interitum Michaelis solus Imperatoriam dignitatem obtinuit, dies erat vigesima, et quinta Sept. ejusdem anni, Photium ex throno Patriarchali ejecit, et ad monasterium, Scepen appellatum relegavit, Ignatiumque revocatum, multisque laudibus a se ornatum anno undecimo, postquam iniquissime dejectus e sua dignitate est, suae Cathedrae restituit. Cum Photii occupata fuissent scripta et in publicum prolata, omnibusque ostensa, non poterant homines satis mirari Photii tam sceleratam vafriciam, atque audaciam. Idem Basibus Imp. etiam e vestigio legatos Romam misit Basilium suum
