Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.3. (Agriae, 1825) - 89c

Institut. Hist. Eccl. Pars 111.

26

5.5.

Ignatius causam suam mittit Romam. Dire af- fligitur a Photio. Damnatur Romae Photius. Is vero fictis a Rom. Pontifice ad se literis quaerit opprimere sui excommunicationem. Fingit cecumenicum Concilium, in quo condemnatus sit Nicolaus Papa. A Basilio Imp. ejicitur ex Episcopatu, et Ignatius reponitur.

Nec tamen huic etiam Concilio, licet hoc voluisset esse oecumenicum , fidebat Photius sed continuavit, et institit extorquere scriptum ab Ignatio, quo testaretur sponte sua se se abdicavisse Episcopatu, ipsumque illud de se fateretur, quod in concilio, de quo paulo ante dictum est, obtentum fuit ejus ex Episcopatu depositioni. A Photii satellitibus Ignatius ducitur ad sepulcrum Copronymi, atque ab his sic servatur per duas septimanas, ut jam cogeretur stare, jam super pavimento marmore strato jacere sola interula lectus tempestate frigida, nec tantum cruciatus inedia, sed ne somnum quidem permissus capere. Cum neque sic expugnari potuisset, supra ipsam tumbam Copronymi collocarunt marmoream vellit insidentem equo, appenso ad utrumque pedem magni ponderis lapide. Transacta sic nocte, qua insuper tota insultatum a militibus" est, ii- dem Ignatium dejiciunt tali impetu, ut pavimentum sangvine ejus respersum sit: tumque unus satellitum arrepta ejus dextera langvore, solutis membris omnibus, in charta crucem formavit, hancque ad Photium detulit: qui cum superscripsisset : Ego Ignatius indignus Patriarcha Const antinop olit anus confiteor me ingressum sine decreto electionis , et his annis me tyrannice gessisse ,