Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.3. (Agriae, 1825) - 89c

non aliam oh causam, quam ne inquirendi occasionem haberent, quomodo res acta esset cum Ignatio. Nunciatur deinde legatis, futurum ut deportati in exilium sic macerentur, ut putrefactis suis corporibus, ad vermes ex iis enatos edendos adigantur. Cum per QCto menses fortiter restitissent fracti terroribus, quos horrendos vocat Nicolaus I. Pap. Epist. g. tum etiam donis illecti victas manus legati Photio dederunt. Cogitur Constantinopoli concilium tali frequentia, et numero Episcoporum, ut Michael Imperator gloriaretur, hanc synodum numero, et dignitate parem Nicaenae sub Constantino Imp. fuisse. Adductus est etiam Ignatius ex insula Mytilene, quo ex insula Terebintho\ ad alium exilii locum missus erat. In Concilio aderant Imperatores, aderant Principes omnes, universaque propemodum urbs. Ignatio veste induto Episcopali pergenti ad. concilium, denunciavit Imperator, poenam subiturum capitis, si se in alio, quam monachi vestitu obtulisset concilio. Paruit. Duo, et septuaginta testes plerique e faece hominum conquisiti, et conducti, a Photioque instructi , quid dicere deberent, Ignatii accusationem jamque aliam, atque novam suo jurato testimonio comprobaverunt, hunc nullo rite eligendi ordine observato, esse consecratum Episcopum, sed Episcopatum per seipsum occupasse. Ignatius quaesivit ex Legatis Ilomani Pontificis, ,cur Constantmopolim venissent, et num literas ad se ab Romano Pontifice attulissent. Responderunt, se ad ejus causam judicandam missos esse, literas vero nullás attulisse: siquidem non pro Patriarcha, sed pro deposito ex Episcopatu haberetur. Utrumque fuisse falsum apparet ex mandatis, quae a Romano Imperatore acceperunt. Si ad suam causam judica nsi Sec. IX. usque ad Sec. XII. 20