Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b

DE CONC. CONST ANTIENSI.

te Sessione prima, et quadragesima facta est die 8. Novemb. 1417* dieque 11. ejusdem mensis electus est Romanus Pontifex Odo Cardinalis ex Co- lumnensium illustri prosapia, qui nomen sibi Martini assumpsit, cujus festum ea die celebrabatur.

Gregorius XII. hoc tempore jam superstes in vita non fuit. Joannes XXIII. cum libertati restitutus fuisset, pluresque viri Principes eum ad resumendam, sibique vindicandam Pontificiam dignitatem hortati essent, suum ei pollicentes auxilium, non tantum non consensit, sed ut ipsam etiam suspicionem amoveret affectatae a se denuo dignitatis, in habitu hominis privati Florentiam ad Martinum Summum Pontificem venit, ad ejus- que pedes se se «ternens , eam ei venerationem exhibuit, quam moris est praestare Romano Pontifici. Quem inter lacrymas suis manibus sublevatum Martinus Decanum collegii Cardinalium re- nunciavit, inque consessibus eorumdem Cardinalium non tantum proximam a se, verum etiam eminen- tiorem supra ceteros Cardinales sedem tribuit, atque in honore, quoad vixit, habuit. Non diu superfuit : eodem anno mortuus est. At vero Petrus de Luna , ne nunc quidem cessit , sed mansit obstinatus in asserendo sibi Pontificatu. Ad arcem Valentiae , cui nomen Peniscolae , cum suis, quos paucos adhuc habuit sibi adhaerentes , se recepit , in omnes , qui eum nollent recognoscere Summum Pontificem , excommunicationis jaciens fulmina. In hoc statu post annos triginta exactos in schismate suo decessit anno 1424* Moriens duos reliquit Cardinales, qui adhuc Petro mortuo ausi sunt in ejus locum alium eligere Pontificem, Ae- gidium Barcinonensem Canonicum , AJphonso Fer- dinandi filio , Rege Aragóniáé factioni patroci- narite , qui se Clementem VIII. nominabat. Cum autem et Martino V. et Joanne Rege Navarrae ,

93