Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b

Sed jam antea a tali pravitate Isiciorum immunem fuisse , ostensum est. Modo autem suscepimus considerandum, qualesnam res sint, quas suis, ut dicunt ejus criminatores, pseudo-decretalibus in Ecclesiam induxerit ad eam pervertendam. Horum igitur omnium primum est, quod in ejus Collectione Romanus Pontifex Ecclesiae universalis Episcopum se appellaverit, Ilomanam- que Ecclesiam sedem universalis Ecclesiae esse dixerit. Estne justum, atque legitimum, si quis lioc de se nomine praedicet, quod etiam re est? Quisque Episcopus ejus Ecclesiae Episcopus jure appellatur, quam regendam accepit. Atqui juxta decretum Concilii oeeumenici Florentini, Romano Episcopo in Beato Petro pascendi, regendi, et gubernandi universalem Ecclesiam a Domino nostro J es u Christo plena potestas tradita est. Quid ergo habet Febronius , quod carpat in Romano Pontifice nomen Vniversalis Episcopi, nisi illud etiam ei neget, quod constat illum habere ab ipso Christo, ex definitione etiam Concilii Florentini ? Qui potest insurgere adversus nomen Vniversalis Episcopi in Romano Pontifice, qui Lib. de Statu Eccl. Cap. 3* §• !• cuique Episcopo Episcopatum tribuit in universam Ecclesiam, cujus ibi haec verba sunt: ,, Potestas ,,Episcopi Eugubiensis tam late se extendebat, ,,quam Episcopi Romani, et Episcopus Rhegien- ,,sis aeque totius Ecclesiae Episcopus erat, ac ,,Constantinopolitanus: ex quo nullus Officii E- ,,piseopalis actus sit, quem non quisquis eorum ,,exigente necessitate sine ulla dispensatione posuisset peragere.,, Quod negavit Romano Pontifici, qui Primatum ipsius etiam jurisdictionis ■accepit a Christo , hoc tribuit unicuique Episcopo. Dum autem ista ratione Primatum Romani

?4 DISSERTATIO XII.