Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b

DE ISIDOR. COLLECT. DECRETAL,

51)

ponuntur : ,, Tradimus ipsis Sanctis Apostolis,

„beatisDominis meis Petro,, et Paulo, ac post „iiios beato Silvestro Patri nostro , Magno Epi- scopo, et Catholico Papae urbis Romae, omnibus- „que successoribus ejus, qui ab hodierno die ,,usque ad finem mundi in solio Beati Petri prae- „sidebunt, nostrum Palatium Lateranense , quod „superat, atque vincit totius mundi palatia.,, Integram vero hanc donationem Graece reperit P. pNlssiuus in quatuor Codicibus bibliothecae Va- ticanae. Eadem exstat in Collectione Gallicana , Isidoro antiquiore in vetustissimo Codice, qui Colbertinus vocatur,insig-nitusque est numero 33Öß. Iterum igitur non Isidorus istius auctor est mercis. Credidit' autem esse sinceram, et suae Collectioni inseruit, quemadmodum pro tali habita est a tam inultis, ut Melchior Canus lib. 11. de Loc. Theol. cap. 5- non dubitaverit affirmare, sententiam hanc de donatione Constantiniana fuisse communi opinione receptam. Accusanturne tamen hi fraudulentiae, artisque veteratoriae? Si isti hanc accusationem non merentur, estne aequum ideo in crimen vocare Lsidorum , atque illis conviciis proscindere ?

Post Decretales usque ad Silvestrum, sequuntur deinde in Collectione Isidori Canones Concil iorum, qnemadmodum jam supra indicatum est. In his autem nec quoad Conciliorum nomina, nec quoad statuta, et canones in bis confectos Isidorus in reprehensionem vocatur ob fidem non sinceram, aut aliquam suppositionem ab iis, qui propter superiores Decretales a Clemente I. usque ad Silvestrum tam acerbi, ne dicam, contumeliosi illius accusatores fuerunt. Quod si versutus fuit, Opusque suum ad fraudem moliendam direxit; in Canonibus Conciliorum oblitusne est sui? Cur non idem in his fecit, quod-