Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
58 DISSERTATIO XII. cium confictarum per Isidorum afferre soleant, qui hunc pro venditore talium mercium habent, et putent se in hoc fraudem suppositionis quasi manibus prehendisse, utpote cum nemo jam sit, tam aniliter credulus, qui hanc Constantini donationem non haberet pro figmento : deinde, quod, istud Cratianus adducat, quasi ex Melchiadis Epistola apud Isidorum: in qua cum mentio fiat Concilii Nicaeni, quod actum tantum postea sub Silvestro sit, qui Melchiadi in Pontificatu succesit, falsitas se ostendat evidentissime. Jam declaratum est, non omne falsum, esse confictum mendacio, et sup- posititium. Istud autem quamvis Gratianus protulerit , velut a Melchiade scriptum apud Isidorum , non tamen ita existit apud Isidorum. Sed iste post Epistolam Melchiadis , in qua nihil de Constantini donatione est, posita habet haec verba: „Primitiva Ecclesia, et munificentia Con- „stantini Magni erga eamdem,, tanquam quemdam titulum rei subsequentis. Haec autem est Constitutio Constantini ad Sil vestrum. Non itaque hoc de donatione Constantini Isidorus retulit ad Epistolam Melchiadis , sed Gratianus, et post hunc alii, haud recte. At vero non eo minus haec Constantini donatio est figmentum, atque merx supposita. Ergo tamen Isidorus , fingens hanc Constitutionem, in qua posita est donatio, Silvestro facta a Constantino, est fraudis, atque doli artifex. Hoc verum omnino erit, si haec Constitutio Isidorum habet inventorem, et auctorem $ non, si hanc ab aliis accepit, et pro authentica habens suae Collectioni inseruit. Sic vero se res habet. Namque edictum istius donationis exstat etiam apud Photium in Nomocanone , et apud Balsamonem in Commentario ad Nomocanonem Photii, ubi en hac donatione ista etiam verba Constantini
