Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
518 DISSERTATIO XVjE tulisse Principibus, ut his subscriberent, suam- que sanctionem his adderent, et promulganda curarent, darpntque operam, ut observarentur. Clamne Ecclesia aliquid a se voluit unquam statutum , ut ista Principibus servaverit occulta, et quo istis penetrandum fuerit tantum viis occultis , sicut hi Juris neoterici Doctores potestatem Ecclesiasticam Principibus faciunt suspectam, atque exosam, idque, ne quid fortasse ab Ecclesiastica potestate admitteretur adversus felicitatem temporalem, quem Principibus in gubernandis populis esse voluerunt finem, ipsam etiam potestatem Spiritualem, quae ipsius Christi est, subjugare volentes illi suo falso fini felicitatis témporalis. Ministri Dei sunt et Reges, et Sacerdotes: diversas tantum ministerii partes sibi babent ab eodem Domino commissas- Alia est potestas Regia , ut justitiam curent in populis sibi subditis, alia Ecclesiae potestas spiritualis. Ambae hae potestates, utpote ministrorum ejusdem Domini se se mutuo fovere debent, et amplecti. Sed quoniam ministeria distincta, et divisa sunt , Tibi enim Deus imperium tradidit, nobis Ecclesiastica concredidit, quae sunt verba Osii ad Constantium Imp. sicut Sacerdotibus , ut idem Osius dixit, non licet imperare , ita neque in ea, quae Divina sunt, Imperator, ut est a S. Ambrosio dictum, jus aliquod Imperiale habet. Ad Ecclesiae praesidium dixit S. Leo, Regiam potestatem collatam esse Principibus, ut ausus nefarios comprimendo ea, quae bene sunt statuta, defendant, non ut ea, quae sunt Ecclesiastica potestate con« stituta , ab arbitrio Imperantis pendeant. Quod si esset, non intra , verum supra Ecclesiam Imperator esset, quod est negatum a S. Ambrosio, quod est negatum semper ab aliis etiam Patribus.
