Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
504 DISSERTATIO XVn. heraus posuit, ista potius fluit conclusio: si Inspectionis jus, ne felicitas civium temporalis patiatur aliquod detrimentum, competit Principibus Seeularibus} quanto igitur magis istud jus debebunt habere Rectores Ecclesiastici inspiciendi in ea, quae statuuntur a Principibus Secularibus ad cavendum spirituale detrimentum in Christi ovi. ulis ? At vero sic adhuc Pehemus pergit argumentari. A civilibus legibus nullum Religioni imminere dispendium , non autem vice versa ab Ecclesiasticis statutis in Rempublicam. Igitur huic in Ecclesiastica, non Ecclesiae in civilia debere esse inspectionem. Antecedens ita probat. Leges civiles si fuerint manifeste contrariae legibus divinis, vel naturalibus, subditi non debebunt obedire, nec unquam obedient ii, qui veri Ecclesiae filii sunt: si vero dubium fuerit, sintne bae justae leges, iidem subditi obedire debebunt bene praesumendo de Principibus , sed obediendo non peccabunt. At vero si Rectores Ecclesiae legem Ecclesiasticam promulgarent absque Principis consensu saluti civili aperte contrariam, bonos quidem cives morem gesturos non esse, at vero in dubio, sitne lex noxia saluti civili, sequendo hanc legem fideles Ecclesiae non quidem peccaturos esse , sed civitatem periculo ali- cujus detrimenti expositum iri. Et quae ista Moralis est Pehemiana, si subditi dubitent, num lex a Principe lata contraria sit legi divinae, vel naturali, in dubioque agant id , quod praeceptum lege politica est, non peccaturos? Omne enim, quod non est ex fide, hoc est, quod quis certum non habet, esse licitum, si tamen agat, juxta doctrinam S, Pauli Rom. 14« v. 23* peccatum est. Istud etiam quale est, quod dixit Pehemus, legi civili non obtemperaturos filios Ec-
