Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
DISSERTATIO jXI. ranles absque naturarum ulla confusione, et con* versioné, Monotheliticumne errorem docuit, et tenuit? Aliudne hoc est, quam quod S. Leo M. quoque in Epistola 04. ad Flavianum scripsit, quae in Chalcedonensis concilii actione secunda cum acclamatione, Hanc esse Patrum, hanc Apostolorum fidem, hanc se credere omnes , anathema ei, qili haec non crederet, Petrum per os Leonis locutum esse, ab universo eodem Concilio suscepta est? Namque Leonis in hac epistola ista verba sunt: „Agit enim utraque forma cum alterius „communione, quod proprium est, Verbo videlicet operante, quod Verbi est, et carne exequen- te , quod carnis est.,, Pyrrhus , Sergii in Episcopatu Constantinopolinano successor sparserat de Honorio , quasi in suo rescripto ad Sergium unam tantum etiam voluntatem docuisset de Christo. Ad hoc autem quid fecit Joannes IV. Papa? Anhon refutavit illico istud de Honorio, explicans, et declarans, quomodo is Unam voluntatem non duas praedicaverit de Christo, videlicet, non duas contrarias mentis, et carnis, idque eo, quod ei a Sergio scriptum fuisset, esse quospiam , qui in Redemptore nostro duas contrarias ponerent voluntates? Quid? quod Maximus Abbas testatus sit, quemadmodum supra demonstratum est, Honorium nequidem mentionem fecisse unius voluntatis in suo rescripto ad Sergium, sed hoc esse fictum ab iis, qui ejus epistolam in Graecam lin— gvam verterunt? Sergius subdole egit in sua epistola , scribens contra duas in Christo voluntates, quasi tantum mentis, et carnis, ut ab Honorio obtineret affirmationem de una. voluntate in Christo, qua deinde detorta ad suum pravum sensum de Christi una voluntate , quae esset conflata ex divinae, et humanae naturae permixtione, et confusi one, ejusdem Honorii quasi auctoritate uteHk
