Sztrecsko, J. Georgio: Theologia dogmatico moralis (Pestini, 1816)-634
18 Prolegomena dipisci, tum orbi universo affundere potuerunt, ita ut nemo sapientum ea mente assequi , omnes tradita admirari, suspicere et iis commoveri debuerint. Conci. Si primi Rei. Christianae docto- res a Deo inspirati fuerunt, ut genus humanum sui temporis de recta salutis via erudirent, sequitur, ut non modo ea, quae ore proferrent, sed multo magis etiam illa, quae ad erudiendum omne genus humanum, et omnibus temporibus instituendum scripsissent, divinitus inspirata esse credamus. Hoc enim cum facto omnium posteritati ita consuluit, ut in perpetuum superesset codex religionis certissimus, omnique imposturae et erroribus in religione caveretur; siquidem omnes doctrinae religionis ad haec oracula , tamquam ad lapidem lydium examinari, atque ita illae purae conservari, et ab omnibus additamentis humanis secerni possunt. §• <5. Modus Inspirationis, cautelae. iVIodus inspirationis huius nobis incognitus est, eumque definire velle temeritatis est. Neque enim Apostoli ea de re quidquam memoriae prodiderunt: nos vero illud nostro sensu nunquam cognoscere possumus, neque in nobis, neque in aliis. Hinc temeritatis notam incurrunt, qui dicunt, Deum singulas voces, syllabas, litteras inspirasse Apostolis, eosque nonnisi ammanuensium munere functos esse, vel sicut Patres Ecclesiae non pauci tradunt, Spiri-
