Krammer Ferenc: Fragmentum quintum historico-dogmaticum de neoterica religionis et Ecclesiae catholicitate ... ex traditione originali (Posonii, 1825) - 23.280

absque omni dubio, convictione ad extra, i. e. per authorita- tan; — hac igitur mota, quid sequi necesse est? (Fragm. 3. pag. 144. seq.) omnis in populo ruinam Religionis, — feros tr- religionis fructus, — et societatis humanae convulsionem! —

Profecto : nisi prospicitis, omnia videbitis!-------(Y. Fragm. 4.

p. 1Q0.) — 3) Tollit evidenter principalem Christianae Religionis , tanto alias hiatu proclamatam, amoris tendentiam. (V» Fragm. 4. p. 148. seq. seq.) — 4) Violat jura theoreticae rationis, quae absque omni ad propriam doctrinae commendationem, vel seu utilitatem, seu duriciem respectu, de ejus veritate, vel falsitate, suo judicat jure; — uti scite ac sapienter observat doctus Protestáns, Laurentius Crell, in: Pyrrho unb Philalethes» edito per Franciscum Volkmar Reinhard, ©uíjbad), i8l3. p. 71.

tíjeeretífrf^tt Sßermmft 33eruf ifi bíog $u imterfutiíjett, roaé jle für 9DBaf)rl)ett ju galten fyabe; unb ífyr, aíé fcícfjer, tjf SBorífyetí ober 9?acf)tí)etí, 2íngenel)meé unb Höíbrigeé, gattj fremb. — ©te wirb nur yon bem ékwícfyte bér 2Baí)rí)ctt geícnft. — Quae postea (pag. 74.) disserit de &aíbí>ritbertt, — animalibus nempe, apta sunt ad dandum intellectum omnibus, qui pervenire hac convictionis via ad confraternitatem eorumdem pedetentim nolint!

— Si fors interna, quae urgetur, convictio, id requirit, ut concordia videatur praedicati cum subjecto, tum enimvero laedi summae, i. e. Divinae rationis jura, —• tolli, quidquid nequit comprehendi — struique hoc invento naturalismi et puri ratio- nalismi regnum, indubitatum est! — Et, quae insania, arguere ex benefica vi veritatem, i. e. praedicati et Subjecti concordiam P INorunt ipsi Logicae tyrones, ad eam concordiam, adeoque ad veritatem videndam; videri praedicati et subjecti nexum debere, a benefica aut perniciosa vi independentem. — 5) Revehit manifeste veterem , qui ante Christum fuit, statum incertitu- dinis; redit enim classica illa status illius de quaerenda veritate , ab iis etiarn, qui docent, miseria: veritatem cum iis, qui do- cait, quaerimus, vox est, quae tunc personabat; — relicti homines, sicuti eo tempore, suis viribus sunt; — quin, infelici- tas crevit; — abolito enim omni positivo cognoscendae ullius Religiosae veritatis principio, unicum superest principium cognitionis, ratio, quae relicta sibi quantum possit, explicatum jam esi alibi. (Fragm. 4.) — Accedit, 6.) Desinere Christianam Religionem hac in hypothesi id esse, quod est reipsa, Pieligionem nempe divinam in sensu stricto, i. e. extraordinarie revelatam; nec enim doctrina, etsi vera, dici hoc sensu divina potest, si internis duntaxat illius rationibus victus, veram esse credas. —• Commendatio doctrinae interior eam sine dubio optabilem facit;

— at de ejus veritate eam certitudinem, quam fides Christiana poscit, haud praestat. — Multa praeter haec dici in adversum possunt; hiat enim undique; — sed plura ex multis occasio di cendi occurret mox. — Perpulchrum est, quod dicitur praeterea;

39