Krammer Ferenc: Fragmentum quintum historico-dogmaticum de neoterica religionis et Ecclesiae catholicitate ... ex traditione originali (Posonii, 1825) - 23.280
38 *.*• difficilior P — Recogi*» — quaeso. — b) Characterem sanctitatis; hanc enim c mjAei, — et quidem necessario firmae, — unitate, indivulsae cohaerere, demonstratum est luce clarius; (Fragm, 3. 10. 11« et 60. Nro. 2. sub a et b) haberi igitur, nisi unitate salva, haud potest. — Insolitae illius, quae ploratur, irreligiositatis epocham, inde a dissipatione fidei unitatis venire, vident jam semicaeci etiam. — e) Characterem Catholicitatis, seu universalitatis; pertinere enim Christianam Religionem ad omnes, non doctos tantum et sapientes, verum, et cumprimis quidem, ad indoctos, ad rudes, et parvulos, liquet ex scripturis; — at, requisita, cujus capaces indoctos, rudes, et parvulos haud esse, certum est, Convictione ad intra, desinit esse omnium, fitque philosophorum proprietas. — d) Charae’erem Apostolicitatis; non enim est Apostolivá Religio, nisi recepta in principio fuisse credatur ad verbum Apostolorum, jux'a illud: qui credituri sunt per verbum eorum; (Jo. 17. 20.) — atqui ita nec receptam fuisse, nec recipi potuisse, diserte docetur. — Porro Apostolira religio eadem omnino esse debetf quae fuit Apostolorum, omnium consensu; — ast, in hypothesi praesente, esse haud debere, luci clarius est; — sed nec esse posse, facile intelligit, qui non ignorat, in hypothesi eadem discerpi de doctrinarum veritate sententias, pro multiplici capacitatis, et visionum diversitate, necesse esse. — e) Fundamentalem characterem extraordinariae, qualis Christiana est, Religionis, inviolabilitatem nempe, et constantiam, perire, liquet suopte. (Fragm. 4. §, 60.) — 2) Evacuat omnem scripturae sacrae et authoritatem et utilitatem; sequitur enim, disci ex scripturis sacris veritatem haud posse, cum ad veritatem discendam cognitio genuinorum scripturae sensuum haud sufficiat, sed eruti genuini sensus revideri prius, et, num veri etiam sint? Vesiigari ex interna sensum illorum indole debeat, manifesta authoritatis scripturarum proditione, et abnegatione unici, quod adhuc in medio residuum fuit, cognitionis evangelicae veritatis principii. — Fit hoc pacto, ut liquet, scriptura sacra promptuarium duntaxat quoddam materialium, quae examinari, et num, vel quid in iis veri sit ? cognosci indolis eorum scrutatione o- porteat; — promptuarium proinde, Corano aut Thalmudi simile! — Omnis hermeneuticarum regularum adparalus, regiaque illa seu literalis seu historico -gramatica (in sensu veteri) interpretatio, amittit consueti usus vim, valetque duntaxat ad eruendum genuinum scripturae sensum, at non hoc ipso etiam ad cognoscendam sensus illius veritatem! — Obrui hoc pacto scriptarum doctrinarum veritatem novis, vix a paucis, etsi doctissimis , superandis difficultatibus, — involvi Religionem universam moesta incertitudine, et tenebris, — usumque scripturae reddi, populo praesertim, inutilem, satis liquet. — Quidquid in populo firmum adhuc, fixumque de Religione fuit, fuit,
