Krammer Ferenc: Fragmentum quintum historico-dogmaticum de neoterica religionis et Ecclesiae catholicitate ... ex traditione originali (Posonii, 1825) - 23.280
nü$en, $utt>tjTctt, ba£ tie ^eilige Cscfmfí ben Inbegriff beá Offenbarung^ ; ©íaubené enthalte,, fo lange btefelbe für ttyn feinen befh’mmten feftgefe|íen ©tnn bat, unb fo lange er ftefíf, baj? bíe ©eíebrten fíe áléi eine Tabulam rasam betrachten, auf welche jeher berfclben tie »erfchiebenften, einanber oft ganj entgegengefefcten Behauptungen auftragen fann? ** * Duo praecipua, quae in hodierna veterum indigentiarum consideratione committuntur universim , peccata sunt, quae obstant , quo minus latens in facta ad tollendas divina provifione Magisterii fecuritas satis liqueat; — primum, quod universim velut ex tripode, de omni eo, quo humanitas eget, decerratur ex ingenio , atque juxta visarum et praejudicatarum indigentiarum phantasma, velut unice securam interpretationis normam, explicentur, aut, si opus sit, torqueantur Scripturae, dum tandem prceparato congruant phantasmati, iis omnibus, quae ne torturce quidem vi compelli ad praeconceptos sensus possunt, ex ambitu neceffariorum inaudito adhuc ausu exturbatis. — Tetigi pravitatem hanc alibi, monuique , nihil perinde ad diffpan- darn omnem evangelicam Religionem aptum, efficaxque esse, atque hanc de indigentiis hominum, et Scripturarum ser,[ibus decernendi temeritatem. —- Alterum peccatum; quod iri collectione indigentiarum, illam , quae orrmium maxime e caetera- rum cumulo velut profiat, — quamque ipsi Sapientes antiqui memorant dijerte, et digito monstrant, quaeve absque omni dubio ad omnium caeterarum caput pertinet, ne verbo quidem tangant; — quam? — securitatis Magisterii uecejjitatem! (v. Fragm. 4. §. 32. 33. 34.) — Quis, quaeso, praeteritionem hanc non miretur? — !Non videat in ea luculente feram quamdam adversus extraordinariam Dei provisionem hoflilitatem et supinam doctrinarum revelatarum plenitudinis, puritatis, et certitudinis incuriam? — haberi enim absque Magisterii securitate, nec cognitionis doctrinarum plenitudinem, nec defoecationem ab errore , omniumque minime certitudinem , et consequenter, efficaciam quoque, luce clarius est! — Haud errat profecto, qui ho- fiile hoc et veritatis incurium hominum genus, haud habet pluris , quam nauci! ** Evidentia illa, quam illustris Anonymus Protestáns ex immediatae seu extraordinariae revelationis fine elicit, plus manifeste , quam refpedtivam, poscit infallibilitatem; — 1) enim haec — refpe&iva — ad fummas duntaxat restricta veritates, *—■ »nfallibilitas , ne nomen quidem ejus meretur infallibilitatis, quae est ab extra, qualem confitetur ipse, seu quae est a Dei Spiritu, Ecclesiam, ne erret, regente, de quo scriptum est, datum asse, ut eos, qui docent, inducat in omnem veritatem i
