Krammer Ferenc: Fragmentum quintum historico-dogmaticum de neoterica religionis et Ecclesiae catholicitate ... ex traditione originali (Posonii, 1825) - 23.280
— üt id , quod Jesus docuit, docendumque delectis praecepit; discipulis, in perpetuum confervet. — Et cur, cedo, non conservet cognitionem omnium? anne, quia vel non potefii vel non. vult ? — Abhorret utrumque! — si quid, hoC certe esset, eine balbe Sftaaprcgel, quam immediatae Dei revelationi haud congruere, recte, et perspicaciter judicatum est. -— Cum, quidquid revelatum est in principio, univerfce posteritatis causa revelatum esse , dubitari nequeat, sequitur evidenter , eodem revelationis consilio et fine urgeri omnium in principio revelatarum doctrinarum conservationem , et eam , quae fuit initio , conservatarum cognitionem plenam, puram , et certam. — Rumina; ita esse, haud ambiges, — i) Tabulam, in qua veritates divinae scriptae sunt extraordinarie in principio, quaecunque tandem illa sit, nulla ex parte esse oportet tabulam rasam, in qua scribi opiniones humanae, etiam pugnantes, & improbae possint; haec enim commentorum humanorum, saepe oppido deformium etiam, societas, nec tabulae divinae Majestati, nec divinitati doctrinarum ibidem scriptarum, congruit, uti manifestum est. — Atqui restricta ad summas duntaxat veritates infallibilitas, rasam relinquit, et maxima quidem parte, tabulam veritatis, sicuti suapte liquet! — Ne igitur et divinat veritates humanorum erro* rum societate, et tabula veritatis pigmentis mendacibus violetur, necesse omnino est, ut manens in medio provisio exstet, efficax ad praestandam omnibus omni tempore rectam revelatarum omnium doctrinarum cognitionem, certitudinemque de eo j bag btefe, unb feine anbcrn i'etyreit itt biefem, mtb feinem anbertt ©ütne bem üftenfcfyen mítgetljdít werben- (idem, £luartaífcí)ríft, p. 104.) —• 3) Tenta, et aiiud quidem Spiritui infallibililatis reserva , aliud relinque Spiritui libertatis ; — nisi, quod refer* vafti, clarius reluceat meridiana luce, praeda fiet sinfe dubio Spiritus libertatis! Anne vero, quae reservas, ita relucent? Proh! — pugna de summis illis veritatibus, incertitudinem, — haec omnia eodem libertatis Spiritu aestimandi rabiem parit. — Vide historiam. — Et, 4) Unde hoc reservandi, capitulandi, et partiendi jus? (Confer. Fragm% 2. & 3., ubi omnia recipiendi obligatio luculente demonstrata est.) — Infallibilitas refpeffiivct est inventio vetus, a Ministris Claudio et Juriett, acerrimis omni» ad extra seu ex pofetiva Dei promissione venientis, infallibilita- tis hostibus, in publicum prolata , affatimque dudum refutata. — Omne ejus fundamentum devolvitur ad ordinariam duntaxat Dei providentiam, ei similem, qua ante Jesu Christi adventum summae quaedam veritates modo quodam conservatae sunt. — Ast in praesentiarum de extraordinaria Dei providentia, quae Dei miseratione ad ordinariam illam addita est, agi, meminisse semper oportet. — In hoc extraordinaria providentiae statu infallibiiitatem rejpeUivam ferri nullo modo posse, quia foedain inconfequtntm vitio, — credique eam, quae inde ab initio in
