Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c

493 habitas decima septima est, constitutum, ut Graeci de methodo unionis instaurandae inter se consilia agitarent, eamque proximae sessioni substernerent; cura tamen in nulla convenirent, privatam disputationem a septem ex utraque parte eligendis Theologis susci­piendam proposuerunt. At cum Pontifex publicam disputationem praeferendam censeret, in octo sessionibus sequentibus Joannes de Monte Nigro provincialis Lombardiáé FF. Praedicatorum, et Marcus Ephesinus dogma de processione Spiritus S. a Patre et Filio pro objecto disputationis assuraserunt, et doctrinam Catholi­cam Joanties contra Marcum adeo solide evicit, ut hic ad sum­mas angustias redactus exemplo suo reliquos etiam Graecorum episcopos imprimis Bessarionem Nicaenum, et Isidorum Ruthe- num de veritate fidei Catholicae convinceret. Rebus his sic fer­ventibus diem supremum in communione Ecclesiae obiit Josephus Patriarcha Constantinopolitanus, qui ob morbi gravitatem alioquin synodo interessé non valebat. Hoc mortuo communi utriusque par­tis consilio et opera unionis documentum conscriptum duabus lin- gvis Graeca nempe et Latina in publica sessione perlectum est. Perlectionem Latinam suscepit Julianus S. Sabinae Cardinalis, Graecam Bessarione perficiente. Diploma unionis, quod ab Eu­genio IV. P. Cardinalibus imperatore Joanne Pulaeologo, Ec­clesiae utriusque episcopis et abbatibus, Marco Ephesino excepto signatum , et confirmatum est, sequentes quatuor definitiones velut utrique Ecclesiae proprias comprehendebat 1) Spiritus S. ex Patre et Filio tamquam uno principio ab aeterno procedit, ad quam ve­ritatem declarandam secundum indigentiae veteris aetatis particu­lam Filioque symbolo addere rationabile et licitum erat. 2) Cor­pus Christi tara in azymo, quam in fermentato pane valide confi­citur , unde alteruter pro Ecclesiarum consvetudine adhibendus est. 3) Qui in vera poenitentia et amore Dei hanc vitam deserunt, quin tamen sufficienter peccata sua expiaverint, post mortem poenis purgatorii mundantur, eisque ad illarum abbreviationem a Deo con­sequendam, missae Sacrificium, preces, eleemosynae, aliaque pie­tatis opera a fidelibus secundum praescripta Ecclesiae pro iis peracta prosunt, illorum autem animae, qui in actuali mortali pec­cato moriuntur , mox in infernum descendunt, poenis tamen dispa- ribus puniendae. — Denique visio beatifica animabüs plene pur-

Next

/
Thumbnails
Contents