Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c
398 hujus sectae utebantur. Ita viri iu Gallia praesertim Beghar- darum nomine ab AngIo»Saxonico beggen, beggehren, seu petere mendicare ; foeraiuae Beguinarum, aut Begullurnm nomenclatione a By et Gud , id est superstitiosae (Gallice bigotte) vocabantur. In Italia viri Bizochorum a Sacco, aut Turlepi- norum nomine veuiebant. In Germania foeminae schwestrionet nominabantur. Doctrinam, et scandala fanaticorum istorum, qui inquisitorum oppugnationibus, et refutationibus diu restiterunt, tandem discussit, et proscripsit Concilium Viennense 45). Cj 5) Cum fratribus, et sororibus liberi spiritus magnam prorsus affinitatem habebant seculo XIV. Hesychastue seu Quietixtue, monachi Graeci in monte Athos habitantes, qui docebant in vita contemplativa omnium animi perturbationum internecionem positam esse. Moris erat apud illos, ut quovis die in obscurissimo quodam loco pluribus horis corpore deorsum inclinati, oculos in umbilicum defigentes, respirium anxie suprimentes precibus mussitando vacarent, spargentes se hoc faciendo videre lumen quodpiam divinum, cx cujus intuitu laetitiam nullatenus explicabilem persentiscerent. Hinc ex contemptu nomen ógcpuhoipv/ov sortiebantur, seu ut tales homines spectabantur, qui in umbilico animae sedem quaeret ent. Cum porro secta haec ab aliquibus defenderetur, ab aliis autem oppugnaretur, iu factiones divisa est, quarum una Pulumilarum a Gregorio Fulamu zeloso sectae propugnatore, alia Burluutniturum a Burlaumo monacho ejus adversario, tertia denique Acindynilurum ab Acindyno aeque Hesychastarum hoste nominabantur. Tandem concilium Constantinopolitauum anno 1350. sectam velut haereticam proscripsit, sectatoribus alto silentio eateuus imposito. V. Cauta- cuz Hist. L. II. c. 39. heo Allatius de consensu Ecclesiae orient, et occident. L. II. c. 7. JVicephor Gregor. Hist. Byzaut. L. XI. c. 10. Rechenberg de Hesyehastis Dies, in exercitat, p. 45) D' Argentrie coli, judicior. de novis erroriV T. 1. p. 156 269. 290. et seq. Fuhrmann Handwörterb. der christl. Rétig. und Kii chengesch. Halle 1826. T. 1. p. 243 et seq. Mosheim de Beghardis et Beguinab. Comment, ex ed. J. H. Martini Lips, 1790. 8. Conradus de Monte pitellar. (Magdeburg et Marburg) de en oribus Beghardorum in Bibi. Pair. Max. Lugduni T. XXV. p. 310.
