Fejér György: Authentia et vis probandi diplomatum. In codicis diplomatici coronidem (Budae, 1838) - 20.632
58 Streichungen, Correcturen, und mehrere Hände von selbst. Cf. Decretalium II. 22. de fide instrumentorum. Wolf. Ad. Lauterbach de caneellatione cap. I. thes. 1—5. cap. II. thes. 1. etc. §. 35. Nec attramenti color tempore, cui diploma debetur, recentior, saluis proprietatibus aliis, authentiam facit suspectam : idem enim ipsum etiam atramentum eodem in diplomate diuersum reddit colorem, prout membrana melius aut deterius est laeuigata; calamus magis vel minus intinctus: est nigrum, vel flauescit aut pallet. Praeterquam si altior ac recentior color aliquod additamentum, aut lituram afficiat, quae sensum documenti mutaret. Voces singulares, notitiae certioris causa, innouatae, nihil rei officiunt. V. Gruber Lehrsystem. Th. I. Abth. I. Hauptst. 1. §. 19—22. §• 36. INec Scripturae figurae, a communi abludentes , conuellunt saluis proprietatibus aliis, diplomatis authentiam: cum eodem etiam saeculo Scriptorum figurae tam ab alienis, quam et propriis varient; illarum forma a saeculo in saeculum, pedentim duntaxat iuualescat et obsolescat. Saepe etiam scriptores priora imitantur exemplaria. Nisi ergo scripturae ratio a tempore, quo diploma ema- nauit, consueta duobus integris saeculis differat tam in contextu quam in dato anni (non in literis singillatim, sed in eorum complexu) contra authentiam diplomatis inde argui iure nihil potest: Jedes Urtheil über das Alter, oder die Aechtheit einer datirten Schrift muss sich 1). Zunächst und hauptsächlich auf die Totalansicht der Schrift stützen; 2) Eine genaue Prüfung der einzelnen Buchstaben des Alphabets muss den Eindruck, welche diesen macht, rechtfertigen; und