Fejér György: Authentia et vis probandi diplomatum. In codicis diplomatici coronidem (Budae, 1838) - 20.632

28 intermittere pro genio suo poterant, ast aevi po­sterioris aut antiquioris vsurpare, e. g. papyrum ante saeculum XIII. linguam lmngaricam ante sae- culam XVI. formulam: Nos, ante saeculum XIII. Ego, ante saeculum XI. adhibere nequiebant. 5) Defectum et usum formularum certe constantem: sic certe constat usum papyri ante saec. XIII. finem, usum linguae hungaricae ante XVI. in diplomati­bus exarandis adhibitum neutiquam fuisse. „Zum Beweise der Unächtheit der Urkunden gehören: 1) Dass die Eigentümlichkeiten der äusseren und inneren Form, welche zur Zeit der Abfassung der Urkunde unabänderlich befolgt worden, fehlen. 2) Dass die Urkunde nicht solche Eigen­tümlichkeiten enthalten darf, welche erwiesener Massen einer früheren oder späteren Zeit ange­hören, und in der Zeit, in welcher die Urkunde ausgestellt wurde, nicht gebräuchlich waren. 3.) Dass man aus dem Mangel oder Gebrauch der Ei­gentümlichkeiten, der nicht als gewiss, als un­veränderlich erwiesen ist, keinen Beweis der Un­ächtheit annehme.“ Spangenberg 1. c. p. 66—7. $.30. Exempli causa: formularum rectarum de­fectu ac usu, certe constantium, authentica esse ne­queunt haec diplomata: 1) NosSlephanus, Dei miseratione et apostolicae sedis gratia, Hungarorum rex,universis damus ad noti­tiam per hanc ordinationem nosti’am, quod — S. Romanae Eccl. Sacerdotes pres­biter os invenimus. Capitulares canonicos — populo usque ex partibus Marcomano­rum illic confluenti servientes— quibus nos ul­tra associati diebus pluribus conpsallere non desti­timus. — Donavimus ipsis vicum Tor mos (pro Tormus) — ordinavimus, ut praesentes et futuri

Next

/
Thumbnails
Contents