Fejér György: Authentia et vis probandi diplomatum. In codicis diplomatici coronidem (Budae, 1838) - 20.632
18 zwölften Jahrhundert gebräuchlich gewesen sey; nachher hatten die Urkunden eine mehr längliche Gestalt erhalten; jedoch der Gestalt, dass man in denselben keinen Raum mehr antreffe. Gruber (Lehrsystem Th. I. $. 11. p. 57.), und Schöneman (Syst. d. alig. Dipl. Th. I. S. 512. folg.) halten jedoch mit Recht dafür, dass es ganz willkürlich beobachtet sey, das Pergament der Länge oder der Breite nach zu beschneiden, wie wohl die letztere Form am häufigsten angetroffen wird“ Spangenberg 1. c. $. 21. Quartam diplomatum externam notam Lingua absoluit: saeculum vsque XVI-um domi nostrae Latina, non illa classica, pura, sed rudis, solaecismis erroribus grammaticis inquinata et horrida ; vocibus patriis, vulgo: tania, holum, tui, gertian, berch worsa etc. mixta; „LinguaRustica, ut saepius pro masculinis foeminina, pro foeminis neutra, et pro neutris masculina commutentur; ut ipsae quoque praepositiones — loco debito plerumque non locentur, et pro ablativis accusativa, et rursum pro accusativis ablativa ponantur.“ Haec iam Gregorii Turonensis aevo. C£ J. C. Adelung Glossarium manuale mediae et infimae latinitatis, ex magnis operibus Cangii, Carpentarii, aliorumque Benedictinorum, in minorem formam conci- natum, Halae, 1779. 8. Tomi YJ. §. 22. Formulas Diplomatum publicorum do- nationalium et collationalium internas, communes, repraesentat syntagma a C. Mabillonio artis Dipl. L. VI. p. 619. sequentibus exhibitum: „Praecepta vel Mundiburgia magnatum et saecularium potestatum sunt solum. Proprie autem regum vel prin- cipum praecepta signum certum non habent ab in exordns, sed quod facere scriptoribus libuerit