Fejér György: Authentia et vis probandi diplomatum. In codicis diplomatici coronidem (Budae, 1838) - 20.632
16 rarum figura maiuscula, praeterquam in annis ac primis vocibus rara ; mijiuscula saeculo XI. fuit minuta, XJ1. cursiua, Monastica, cum contractionibus, XIII—XIV. cursiua fracta vsque saeculum XVI. praedominata: „Von dem zwölften Jahrhundert an begann man an den Zügen der Minuta immer mehr zu künsteln; man schärfte die Buchstaben immer mehr, so dass sie durchaus eckicht, spitzig, und wie gebrochen erschienen. Diese Schrift nennt man die Mönchsschrift, oder Gothische Schrift. Im Anfänge des vierzehnten Jahrhunderts verschönerte sie sich, seit Kaiser Friedrich desII. Zeiten ; aus dem geschwinden Zuge der Buchstaben entstand die Fractur Schrift; und wurde im XIV. und XV. Jahrhundert allgemein gebraucht, und machte die Urkunden beinahe un- lesbar/4 5). Orthographia aeuo intermedio lota a recta scribendi ratione degener, per adie- ctionem, vel detractionem ac commutationem li- terarum corrupta et temerata: ae in e, vel £, ii in y cum duobus vel vno puncto tfansiit; i iam cum puncto vel accentu, vel absque scriptum; nominum propriorum scriptura varia et inconstans fuit maxime. Siglarum vsus vsque saeculum XIII. frequens; abbreuiaturarum a saeculo XIV. nec modus nec finis certus. Orthographia in uno eodem- que instrumento diuersa est; ad leges, pro scribae dexteritate, ac diligentia, magis vel minus exacta. 4). Interpunctiones perinde vagae: Saeculo XI. domi nostrae post singulum verbum punctum, mox coma nostrum, mox colon cum suiiico commate (;) mox tria puncta sibi imposita (j ) vsurpabantur. A saeculo XIII. vsque XVI. interpunctiones iam intermissae, iam adhibitae: forma commatis iam directa, iam inuersa, mox co-