Fejér György: Authentia et vis probandi diplomatum. In codicis diplomatici coronidem (Budae, 1838) - 20.632

16 rarum figura maiuscula, praeterquam in an­nis ac primis vocibus rara ; mijiuscula saeculo XI. fuit minuta, XJ1. cursiua, Monastica, cum con­tractionibus, XIII—XIV. cursiua fracta vsque sae­culum XVI. praedominata: „Von dem zwölften Jahrhundert an begann man an den Zügen der Mi­nuta immer mehr zu künsteln; man schärfte die Buchstaben immer mehr, so dass sie durchaus eckicht, spitzig, und wie gebrochen erschienen. Diese Schrift nennt man die Mönchsschrift, oder Gothische Schrift. Im Anfänge des vierzehnten Jahr­hunderts verschönerte sie sich, seit Kaiser Fried­rich desII. Zeiten ; aus dem geschwinden Zuge der Buchstaben entstand die Fractur Schrift; und wur­de im XIV. und XV. Jahrhundert allgemein ge­braucht, und machte die Urkunden beinahe un- lesbar/4 5). Orthographia aeuo intermedio lota a recta scribendi ratione degener, per adie- ctionem, vel detractionem ac commutationem li- terarum corrupta et temerata: ae in e, vel £, ii in y cum duobus vel vno puncto tfansiit; i iam cum puncto vel accentu, vel absque scriptum; no­minum propriorum scriptura varia et inconstans fuit maxime. Siglarum vsus vsque saeculum XIII. frequens; abbreuiaturarum a saeculo XIV. nec mo­dus nec finis certus. Orthographia in uno eodem- que instrumento diuersa est; ad leges, pro scri­bae dexteritate, ac diligentia, magis vel minus ex­acta. 4). Interpunctiones perinde vagae: Saeculo XI. domi nostrae post singulum verbum punctum, mox coma nostrum, mox colon cum suiiico commate (;) mox tria puncta sibi imposi­ta (j ) vsurpabantur. A saeculo XIII. vsque XVI. interpunctiones iam intermissae, iam adhibitae: forma commatis iam directa, iam inuersa, mox co-

Next

/
Thumbnails
Contents