Kelemen Imre: Institutiones juris privati Hungarici... Libri 2. De rebus. Vol.2. (Pestini, 1814) - 11.010c

•, Si alia re? pro re détnr, permutalio non venditio est; Si partim rés, partim pecunia reddatur, a pntiore parte nemen, et indolem Contractus sumit. Sin aequalis ex utraque accedat quantitas , intentio paciscentium consideranda; hac etiam ambigua exiftente, praesumitur emptio, velut usus frequentioris Contractus. Quid autem opus tam anxie discernere ? quia ex doctrina ICtorum :

a.) In permutatione locus est poenitentiae, non item in venditione.

ß.) Periculum rei in specie venditae ante traditionem spectat ad emptorem , (ut infra) secus ac permutandae.

<y.) In emptione datur jus Retractus, non vero in Commutatione.

§. 615.

Quae inde obligationes, et jura ?

Universim tenetur Emptor pretium solvere; Venditor autem mercem tradere: Specia- tim vero:

I. Venditor obligatur

1- 0 Absciffe ad rei venditae traditionem , nec liberatur aliud, vel quod interest, offerendo.

2- 0 Vacuam ac liberam rem a jure tertii dare.

3- 0 Una cum fructibus et emolumentis ab inito Contractu adcrescentibus.

4- 0 Mox, atque emptor ex sua parte satisfacere volens postulaverit, nisi conditio adnexa , vel alia juita causa obftet; secus emptor petere potest, quod interest, si traditio culpa venditoris dilata sit, aut omiffa.

II. Emptor Vicissim:

1-0 Integrum pretium, nisi aliter expreffe conveniatur , dependere , et