Frank Ignác: Specimen elaborandarum institutionum juris civilis Hungarici continens: I. Praecognita II. Doctrinam de donatione regia (Cassoviae, 1823) - 10.393

isse; hunc dedisse successionem filiis, quam dein Colomanus ultra extendit; denique 1 i b e r a 1 i t a t e R e g u m discrimen etiam inter S, Stephani, et reliquas donationes sublatum esse.

Discrimen autem inter bona propria et dona regis, ad nostram usque aetatem propagatum, non potuit non habere vim insignem in jure cum publico, tum privato.

II.

Sed ne arbitrarie temereque istae a me conclusiones nexae videantur, fulcra ostendere oportet, quibus illae sustinentur. Et primum quidem ex Hi sto* ria argumentum petam, quam testem temporum saepissime jam patuit lucem esse veritatis. Audiamus Tacitum de moribus Germanorum: „Nec rubor, inquit is b), inter comites (principis) adspici- Gradus quin etiam ipse comitatus habet, judicio ejus , quem seclantqr; magnaque et comitum aemulatio, quibus primus apud suum principem locus; et principum, cui plurimi et acerrimi comites. Haec dignitas, hae vires, magno Semper electorum juvenum globo circumdari; in pace decus, in bello praesidium. Nec solum in sua gente cuique, sed apud finitimas quoque civitates id nomen, ea gloria est, si numero ei virtute comitatus emineat; expetuntur enim legationibus, et muneribus ornantur, et ipsa plerumque fama bella profligant". Porro c): „Cum ventum in aciem, turpe principi virtute; vinci; turpe comitatui virtutem principis non adaequare; jam vero infame in omnem vitam atque probrosum superstitem principi suo ex acie reb) cap, 13.

e) cap. 14.