Mollik Tóbiás: Dissertatio de divina auctoritate deutero-canonicorum utriusque testamenti librorum ac partium (Jaurini (Győr), 1819) - 10.189

vina injallibilitate, aáeoque et authoriíale consta- Tet unice e Divina revelatione, medio thaumaturgi illius viri edita. Verumtamen thaumaturgus ille Vir approbatione sua Libris illis Divinam veracitatem haud inderet, sed solummodo declararet jam 'messe eisdem, ejje sine errore scriptos', seu prout paulisper audivimus te dicentem de T. libris ut sint Divince authoritatis, neceffe eß, ut author es Al- tiori Auxilio suffulti omnem errorem caverint. Hoc vero Altius auxilium , authorem suffulciens ad omnem errorem cavendum, situm est utique in indito per Spiritus Sancti operationem seu inspirationem lumine ac. ductu ad discernendas, deligendas, ac rite exprimendas veritates puras. Istud autem ab Alto inditum menti Authorum adspiratumque Lumen , illustrationem, ac ductum, non satis congruo in sensu nuncupari inspirationem ut quid contendis contra unanimem Ecclesiae Catholicae usum quem penes eft jus vocibus significationes tribuendi? Revelatio quidem veritatum ignotarum est illustrior inspirationum species; ideo nihilominus ex inspirationum genere excludendum non est Altius auxilium au- thores suffulciens ad omnem errorem cavendum etc. Secundum praemissa judicium ferre licet de Libris , velut Divince veracitatis approbatis per Prophetas, vel Apostolos, e. g. de Deuterocanonicis V. T. not. n. 25g. ac secundum conplures de SS. Marci et Lucae Evangeliis etc. Vix ulli sequiora ante saecula venerit in mentem: Scripturam Divinitus inspiratam, quam Spiritu S. inspirati locutisunt Sancti Dei homines, continere aliquem vel aliquos, mere humana authoris prudentia et veracitate conscriptos sine altiore inspiratae efficacis gratiae auxilio libros. Tales nequirent satis congruo ingenuo- que sensu nuncupari Scriptura Divinitus inspirata , et quam Spiritu S. inspirati locuti sunt Sancti Dei homines, aut Eloquia Spiritus S. etc. n. 4#3. Solumque dici possent, veracitate similes Scripturae Divinitus inspiratae et duntaxat Divinitus approbati. Denique quid interest ea de re disceptare;